zaman giyotini yazar profili

tüm ihtisaminla yeniden geldin, sefalar getirdin. bu yılın bitiyor olmasını sonunda idrak edebildim sayende. çok şey sığdırdım bu yıla, yine yanlışlar yaptım, hataları telafi etmeye çalıştım, kendimle gurur duydum, bir şeyler öğrenmeye çabaladım, yeni kararlar verdim, çokça da yoruldum. son zamanlarda da yeniden kendi özüm gibi hissedebildim, bunun için yaşadıklarıma minnettarım, değişik şeylerdi ama yine de şimdiki beni yarattılar sonunda. ve şimdi sen geldin ve modum fena değişti. evi süsleme isteği mi dersin, noel şarkıları söyleme isteği mi dersin, hediyeler alma, sıcak çikolatayla zencefilli tarcinli kurabiye yapma isteği mi dersin. ha bir de eskiden izledigin ve bir daha hep izledigin zamandaki hayatını, hislerini cagristiracak o kült dizilere, filmlere bir yenisini ekleme isteği... bu gece mutluyum anlayacağın. yarın sabah da bu akdeniz ikliminde kış olunca içimi ürperten tipik serinliği hissedip yolda aynı anda hem hafif melankolik hem de çokça neşeli şekilde yürüyeceğim her zamanki yolumu. heyecanlandım bak.


on iki ayın düşesini onurlandırmak için açılan başlık.

jane eyre- charlotte bronte
öyle sadece adını söyleyip bırakmak pek yetersiz geldi, o yüzden biraz içeriğinden bahsetmek istiyorum.
jane eyre yetim bir kız çocuğudur ve dayısının evinde büyüyecektir fakat dayısı ölünce jane'den hiç haz etmeyen yengesi tarafından istenmeyen biri olarak büyümüştür. yıllar görünüşte kendisinin aleyhine akarken aslında dünya üzerinde pek rastlayamayacağımız, mantığı ile duygularını güzelce dengeleyebilen, kendi değerini bilen, çok da alçakgönüllü bir kız haline gelmiştir. çektiği acılar ve yürek burkan hayal kırıklıkları onu yıkmış yıkmasına ama her defasında kendinden vazgeçmeyerek - bunu seçenek olarak görmeyerek- yoluna devam etmiş.
gerçekliklerle gerçek olamayacağına inandığı hayaller arasında incecik bir çizgide yolunu bulmaya çalışıyor bu kız. kalbime dokunuyor, çok şey anlatıyor bana bu kitap. geceyi, ayı, rüzgarı, göğü, ağaçları, bir yaprağı, bulutları; bunları geç sevgiyi, zaafları, sabırsızlıkları, umutları, korkuları ve tam zıtlarını öyle güzel anlatmış, öyle tatlı betimlemiş ki asla bitiresim gelmiyor bu kitabı. kendimi bana hatırlatıyor, jane'in ta kendisiymişim gibi hissettiriyor. çok da benzerlik keşfedince de seviniyorum bir çocuk gibi. yani lafın kısası herkesi okuyunca düşündürteceğini, güldüreceğini, duygulandıracağını ve en önemlisi kendine getireceğini düşündüğüm, herkese keyif verecek bir sanat eseri.
daha yazacak tonla şey var ama zaten siz sözlük sakinlerini yeterince okuma isteğiyle doldurdum sanırım.

gezmek istiyorum, şehirlerin kuytu sokaklarında yerde dizilmiş yamuk yumuk taşların üstünde ve gezmek istiyorum en kalabalık meydanlarda insanları inceleyerek. ben tanımak istiyorum dünyayı ve insanı. yaşamak istiyorum huzurun tadına vararak. hissetmek istiyorum o mimariyi yapan büyük isimlerin duygularını, eserlerine bakarken. yazmak istiyorum benim için ne önemliyse. izlemek istiyorum bilinmeyen fakat değerli hayatları. konuşmak istiyorum yargılarını mantıkla bağdastırabilen büyük düşünürlerle. okumak istiyorum zamanın ötesindekileri ve berisindekileri. ben var olmak istiyorum doyasıya.

korkulardı sanıyorum beni dibe çeken. hüzünlü gecelerde o parlak ay ışığıydı beni umuda bağlayan. aşkın ne olduğunu aramaktı zihnimi buğulayan. ve sevgiydi sisli düşüncelerimi aklayan. rüzgarın ağaçları okşayıp geçmesiydi yaşadığımı hissetmemi sağlayan. gözlerimi açtığımda gördüğüm enfes manzaraydı kalbimi dünyaya açmamı söyleyen.
ve kapattığımdaki karanlıktı bana elimde sadece kendim olduğunu hatırlatan.

ne olursa olsun korkunç duyguların pençesine kapılmamamı sağlar güzel düşünmek benim. bir kitapta kendimi bulmak, karakterle özdeşip kendime varmak yeniden. eleştirip kendimle yüzleşmek, duygularımın irade sınırlarını zorlayan o belirsiz çizgi üzerinde yürümek. kalbimin mahzenlerinde dolaşmak ve düşüncelerimi buralardan özgürleştirmek. zincir vurulmuş tüm o umutsuz hikayelerime birer anahtar vermek. kapılarımın ardındaki korkuları yatıştıracak ninniler söylemek, sonra da o kapıları aralayıp bir mum vermek, hayatımı kendi kendime aydınlatmak benim için güzel düşünmek. ve en önemlilerinden biri de mantığımın duygularımı acınası bir köle yapmasına izin vermeyip aynı zamanda duygularımın mantığımı ezip geçmesine müsamaha göstermemesi. benim için güzel düşünmek işte bu.

voca.ro/1fB6ANJ6vjGR

bir ara boş oda bulmuştum değerlendireyim dedim. bazı yerlerde ufak hatalar falan var, gormeyiniz*

voca.ro/1l2P8WrSceXU *



bir şarkı kaydımı bırakmayı uygun gördüğüm başlık.

voca.ro/1eW79uLCbeYM
enya'nın muazzam sesiyle söylediği şarkısıdır.
ben de naçizane kaydımı bırakıyorum