zarardan dönen kar yazar profili

zor ama imkansiz olmayan durumdur.

bu yas ustundekiler cogu zaman yorgun, umitsiz ve hayati salmis vaziyette gunlerini geçiriyor olabilir. kimileri de aksine yedigi kaziklarin bileskesi olarak gununu gun ediyor olabilir. her iki durumda da var olan tek gercek, iclerindeki kocaman bosluk. anlik mutluluklar disinda o bosluk kolay dolmuyor. eve gelindiginde de dort duvar yalnizligi karsiliyor. sonrasinda sirf yapmis olmak icin yapilan eylemler silsilesi basliyor: yemek ye, tv ya da pc basina gec, yarini organize et, bakimini yap ve istiklal marsi *.

lakin, zor olup imkansızı basaranlar da yok degil. onlar icin ikinci bahar baslamistir ve o dort duvar yalnizligi belirtilerinin esamesi kalmamistir. ozellikle de uzunnnn bir aradan sonra elde edilen vuslatin tadi gercekten damakta iz birakmaktadir. askin en makul halleri bu donemde yasandigindan kafaniz daha rahattir. cunku uc noktalara varmadan bu isin bitecegini her iki taraf da gayet iyi bilmektedir.

her zaman soyledigim bir sey var: onemli olan birini bulmak degil, birbirini bulmak. zor da olsa imkansiza yakinsamaniz dilegiyle...

omru hayatimda ilk kez duydugum bulgar geleneği.
normalde kirmizi ve beyazin yan yana gelisini gorsel olarak hos bulmam. ama bununla ilgili yazilari okurken bile icim kipir kipir oldu. ciddi anlamda insana enerji yukluyor.
keske bugun birileri bana bunu taksaydi! içimde ukde kaldi bak simdi:(
takanlar da umarim en kısa surede leylegi gorur de dileklerine kavusurlar. cok amin:)

sabah sabah beni gozyaslarina bogmus bebektir.
butunlugunuze zarar verenleri yok edebilirsiniz. ama buna dil, din, irk vs. gozetmeksizin bebekler ve cocuklar alet olmamali. dunyadan bihaber bir varligin savasin ortasinda ne isi var? dunya agababa savaslarinin cilesini neden bu masumlar cekiyor?
umudumuz ol guzel bebek. dualarimiz sizinle:(

bugun yemek yemeyi cok seven arkadasim yuzunden midesiz davranarak gune donerle basladik (saat vermicem, doner henuz pismemisti gittigimizde. o kadar diyim. siz anlayin(u: kips)). sonrasinda ikea'ya gecip hunharca tatli yedik. dolayısıyla da su saate kadar acikmayan ben yavastan midemde kipirtilar hissettim. neden sonra aklima henuz acilmamis jager dustu. dedim bu aksam bu acilsin, agir agir uyku getirsin. su an minik dilim peynirim ve cubuk krakerim yanina eslik ediyor sevgili jager.
cheerrssss!

sevgilisi olanlar doya doya sarilsin. sanki hiç birakmayacak, terk-i diyar eylemeyecekmis gibi...
en guzel hediyedir gozumde. materyalizmin buyusune kapilmadan hediyenizi verin gitsin.

n'olur faturam carsambadan sonra gelsin:/

(bkz: hangi çarşamba?) gelmeyecek carsambayi beklemek istemiyorum!

(bkz: bisiklet)
gece gece yara desmeye mi meraklandin a sozluk?
neyse, gelin hikaye anlatayim size. en gerceginden hem de.
babam memurluga ilk basladigi yillarda kendine bir bisiklet alarak ise onunla gidip gelmeye baslamis, taa ki kamyonun altinda kalma tehlikesi gecirene kadar. o korkuyla bir daha asla bisiklete binmemis, arabadan da korkar olmus. ehliyet bile almamis o yuzden (bakmayin simdi pisman ama gururundan da odun vermiyor beyfendi). her neyse, kiz kardesimle biz yavas yavas buyurken almanya'daki akrabalar bize biri 3, diğeri de 2 tekerlekli olmak uzere 2 bisiklet hediye getiriyorlar. ben buyuk oldugum icin 3 tekerlekli olana hic binmedim (yaş 4-5). diğerinin de yanlarina iki tekerlek taktirarak binmeye basladim. tabii babamin surat asik her seferinde. 3 tekerleklinin omru cok kısa oldu zaten. digerine de yandaki tekerlekleri cikararak kiz kardesimle binmeye basladik. e hadi 1 yil daha boyle gecti. biz artik babama baski yapmaya basladik. "hadi baba, nolur baba" seklinde tum gun yalvarıyoruz. adam "nuh diyor, peygamber demiyor". bu arada babamin amca cocuklarinin hepsi bisiklet satıcısı, tamiricisi, her sey var yani. parmagini siklatsa bisiklet kapiya gelecek. ama yok. ınat. neyse, biz de kız kardeşimle bu boyle olmaz deyip para biriktirmeye basladik ve yaza kadar da biriktirdik harcliklarimizi. tabii okullar da kapaninca ciktik babanin karsisina: "hadi parasini biz veriyoruz, al artik bisikleti" dedik. o da "sorun para degil, anlamiyorsunuz. konu kapanmistir" deyip bizi basindan savdi.
o gun bugundur icimde uktedir. bazen baharda bisim'den kiralayıp agir aksak da olsa tura cikiyorum. ınsan bu kadar mi mutlu olur ? 30plus yasim gidiyor, yerine 5 yasindaki ben geliyor.
babama kırgın miyim? belki biraz evet, belki de hayir. tamamen koruma icgudusuyle alinmis karar bir karar. belki biraz fazlaydi ama ben de asiri korumaci oldugum icin kızamıyorum iste.
bir basliga bu kadar yazilirsa (tez yaziyorum ben, normal bunlar benim için) ooo isiniz olur benimle dimi? *
selam olsun okuyanlara ve icindeki cocugu oldurmeyenlere!

"sana duvar orduysem tuglasini sen verdin"
-anonim-

izmir'de yasayanlar bilirler. birkac gundur devam eden ayaz yuzunden dunyayi durdurmus durumdalar. trafik bile kismen de olsa rahatladi (arac yakit zamlarini es geçmiyorum. elbet onun da etkisi vardır). ama hakikaten ciger sizlatan bir soguk var. herneyse, beni saskina ceviren sey ise bugun crop ve 15den corap giyen hatunlar gormek oldu. bir kendime baktim, bir onlara baktim. lahana bebek tanimindan halliceydi uzerim. ben aracin icinden onlara bakarken urperdim. allasen ne yiyip iciyosunuz kisceler, bana da verin aynından. su an evde bile babaanne corabim, polar ceketimle bile usuyorum. nedir bu isin sirri bir soyleyin bakalım?

sarkinin oyle bir enerjisi var ki sanki olayi siz yasamissiniz hissiyati kapliyor dinlerken. her ne kadar beste yunan cakmasi olsa da silacim sozlerini cuk diye oturtmus.
-----
saçlarından, gözlerinden,
bende iyi duran sözlerinden,
senden benden bahsetmem lazım
kim varsa umudunu kaybeden...
------
sevgilinin tesiri ancak bu kadar güzel ifade edilebilirdi.
icinde hala umudu olanlara gelsin o zaman sarki.
ve dilerim herkes bir gün muaf olur mutsuzlugundan...

bazi seyleri soze dokmek gercekten zor. sanki dilden cikarsa tam tersi olacakmis hissiyati doguyor. o nedenle iyiki kalemimiz var. konuşmadan yaziyla da ifade edebiliyoruz kendimizi. ve daha da guzeli, seninle aynı duyguları paylasan onlarca insanın seni okuyor olusu. sozlukler bu konuda gercekten değerli:)
bu kadar agdali seyden sonra sanırım soze dokemeyip sadece yaziyla ifade edebileceğim seyi yazmam lazım dimi? :)
hazirsaniz başlıyorum: bazen olur olmadik zamanlarda oyle evlenesim geliyor ki (sanki pazara elma almaya gidicem; öyle de basit yani) 'neden duruyorum' diyorum. bazen de 'kır dizini otur evinde barkinda, hayat böyle de guzel' deyip pusuyorum. bakalım bu gel-git'li ruh halleri nereye kadar gidecek ya da sonu nereye varacak bu yastan sonra? goricizz bakalım.

dunyanin en guzel seyi olabilir*. mutsuz musunuz? gidin guvendiginiz bir yere. patlatin bir yarim bol acili. yeyin soyle hapur hupur. bakın bakalim dert tasa kaliyor mu? kendisine saygisi olanlar yemeyebilir, ben onlarin hakkini seve seve yerimmmm:)))

ama bunu anlatan cok guzel bir film var (bkz: her).
cok da spoiler vermek istemiyorum ama gunumuz yalnizliginin caresizligini filmde o kadar guzel anlatmislar ki icten ice farkında olup dillendiremedigimiz seyler dile gelmis filmde.
çok da se'etmeyin, yeni yuzyilda normal bunlar*

hali hazirda karantinada olan insanlari (en basta asisiz olan çocukları) teste sokup, sonuclari pozitif ciktigi halde normal hayatlarına devam etmelerini istemek sessiz sedasız toplum bagisikligina gecildiginin bir gostergesidir.
hayrolsun sonumuz:/

yeryüzünün en guzel kurabiyelerinden biri.
ozundeki damla sakizi sayesinde yerken kendinden gecirtir. tabiiki de her yerden yenmez. markaların cikardigi seye alaçatı kurabiyesi deyip hakaret etmeyiniz lütfen. mümkünse yerinden yeyiniz.

allah'tan "alaçatı tatlıcısı imren" istinye park'ta sube acmis (evden cikmadigim icin yeni haberim oldu:/). artık as erince alaçatı'ya gitmemize gerek kalmadi.

orijinal damla sakizimi da aldım ancak henuz evde denemedim. tadi arsa cikarirsam editlerim buraları*

(bkz: türkiye'de yaşamak)

gec kalmis 2022 notu: mutlu yillar, her sey gonlunuzce olsun normal sozluk halki:)

bir yol var ama her yerde tuzak.
bir yol daha var donmek de yasak.
deryaya yakin,
dünyadan uzak...

bir an evvel su ulkeden gitmek isteyip de halen daha gidemeyenlere gelsin bu sarki...cheersss!!

dunyadan uzak

az evvel telegram botuyla tanismamla kendine bir kez daha asik etmistir.
pesinen: siteye laf edeni operim. her sey bilim ugruna *
sci-hub bot

bugun bol yagmurlu muyuz desem yoksa cok aglayasi mi gelmis desem bilemedim. insan izmir gunesine alisinca bu havalari garipsiyor acikcasi. dayanamadim, actim perdelerimi sonuna kadar ve elimdeki kahvemle "cheers" diyerek selamladim semayi. selamima karsilik verdi lakin yetmedi. tam icini dokmek isterken susturdum. belli ki acisi derin, agliyor. ancak konusmak yersiz...
"alisilamayan her seye" diyerek bir kez daha kaldirdim kahvemi kendisine. anladi galiba beni. gulumsemesi ondandi...

gönül ister ki şuraya 5 haneli rakamlar yazayım. ama maalesef isin ekonomik boyutu nedeniyle yazamıyorum. asgari ücretli bir çalışanın işverene maliyeti şu an için 4500 civarı bir rakam. olası ütopik bir artista bu rakam daha da artacak ve isveren bunu karşılayamaz hale gelecek. bu da isten cikarilmalara yol acacak. ısim geregi fabrika fabrika, sektör sektör geziyorum ve gecen seneki 500 tl'lik artışta bile kaç kisinin isten çıkarıldığını biliyorum (yasakti dimi? siz oyle sanin!). geçen hafta bir fabrikada yeni ise baslayan kişilerden oluşan yaklaşık 20 ye yakin kişinin işten çıkarıldığını ogrendim. daha asgari ücret zamlanmadan bu şekilde ise ötesini dusunemiyorum. geçen sene 150 kişinin çalıştığı bir fabrika şu an 30-40 kişiyle devam ediyor. tabii burda fabrikanın isinin olmayışı da etkili. nihayetinde bu bir kısır döngü. para yok, üretim yok, e o zaman çalışana da gerek yok!
bana kalırsa max 3500 tl olmalı. yoksa hem çalışan hem de isveren açısından durumlar hiç de iyiye gitmeyecek:(