sevgililer günü

"sevene hergün sevgililer günü" klişe sözü ile asla kutlamadığım ve kutlamayacağım kapitalist günlerden biri.

şubat'ın 14'ten fazla çekmesi sebebiyle her yıl sevgilisi olanların kutlamak zorunda kaldıkları zımbırtı. çok şükür ki bu sene muafım. gerçi daha bir sürü ay var ama, kim beni napsın sözlük? müsadenizle bir ağlayıp geliyorum.

hediye vermek için beklenen en saçma gün.

hiç adına göre bi gün değildir. o ne öyle yok aziz valentine imiş yok kalpli ayılarmış mış mış..
tanım:şubatın 14. gününe tekabül eder. sıradan bi gündür.

kapitalist sistemin bizden bir şeylerimizi (ç)almak için uydurduğu gündür. başka bir gün gidin sevgilinize sarılın kardeşim ama bu alışveriş tuzağına düşmeyin.

muhtemelen halı sahada arkadaşlarımla kutlayacağım gündür.

en güzel japonların kutladığını düşündüğüm hede. 14 şubatta kızlar erkeklere çikolata veya çkiolatalı bir şeyler alıyor ya da yapıyor. 14 martta da white day kutlanıyor, bunda da erkekler kızlara beyaz bir şeyler alıyor (beyaz çikolata, marshmellow, çamaşır, vs). hani bizde sürekli pırlanta reklamları dönüyor ya, bana sorarsanız çikolata çok daha makbul bir hediye.

kapitalizmin mihenk taşlarından…

sevgilisi olmayan birinin sevgili bulmak için çıkarttığı gündür belkide

sevgilisi olanın da olmayanın da fazla abarttığı gün. hem ne demiş şair; önemli olan 15 şubatta da sevgilinin olması.

abazaları kahreden gün. siz de vaktiyle çalışıp sevgili bulsaydınız.

sonuç itibariyle kapitalist bir tuzaktır. 'sevginin günü mü olurmuş' klişesinden sonra esas konuya geçelim;

bu seneki benim için çok garip geçmiştir. zira daha önceki yıllarda, o seneki sevgilimle geçirdiğim bu günü (böyle deyince de kazanova gibi hissediyor insan), bu sene eşimle beraber geçirdim. eşi insanın sevgilisidir elbette ama yine de insan sevgili kavramını böyle daha gelir-geçer, her an değişebilir olarak gördüğü için, eşine tam anlamıyla sevgili gözüyle bakamıyor. dolayısıyla, eşiyle geçirdiği sevgililer günü de, tam anlamıyla bir sevgililer günü olarak geçmiyor. ayrıca, hatıra fotoğraflarının facebook 'ta paylaşılmasının altına bazı hayvan arkadaşların 'siz evlisiniz, ne sevgililer günü' tarzı yorumları insanı kendinden geçiriyor. 2-3 yıllık evli arkadaşların, 'biz sevgililer günü kutlamıyoruz arkadaşım, bizim için her gün sevgililer günü, hem ne gerek var masraf yapmaya' tandanslı tavsiye ve savunmalarından sonra bu güne olan inancını da yitiriyor insan açıkcası.

sonunda " biz evliyiz la" ya bağlanabilecek hede. kapatalizmin oyunu boşverin

insanların nasıl kapitalizmin kölesi yapıldığının en büyük kanıtı olan gündür. hediye almak isteyen insan diğer günlerde de alabilir ki. şimdiye kadar hiç bir sevgilimle bu günde özel bir şey yapmadım. bide niyeyse böyle günlerde hep erkekler para harcıyor. başlı başına saçmalık işte.

2 sene önce sevgililer gününde dolmusla kadiköy'e gidiyordum.
önkoltukta oturuyorum, çalan radyoda dj söyle bi anons yapti:
"bu güzel sevgililer gününde simdi yaninizdaki o güzel insana dönüp elini tutun ve seni seviyorum deyin" arkadakilere bi göz attim, oturan çiftler birbirlerinin elini tutup "seni seviyorum" dediler. önüme dönerken soföre gözüm takildi ve soför bana aynen sunu dedi: - "sakin aklina bile getirme"

yaklaşmakta olandır.

hemen google de gir bak "14 şubat ta izlenmesi gereken filmler"aaa

bu sene boş geçecek olan valentine day dir.

bana hiç özel gelmeyen gün. anlamı yok benim için. kişiye özel değil. sevene de saygımız var. onlar kutlasın.

sevmediğimden midir nedir, hiçbir 14 şubatı çift geçirmedim. * şeytanın bacağını kırarsam bir gün, yine de kutlamayacağım.