1990'lı yıllardaymış gibi yazmak

dostlar ellerimle yedirip, içirip, büyüttüğüm dijital yavrum, sanal bebeğimi kaybettim. bu nasıl bir acıdır bilir misiniz ah dostlar..*

kolyemi hanginiz aldı?

(bkz: türkiye laiktir laik kalacak)

annee gocuğum nerdee?

sarkık bıyıklı devasa amcaların bindiği zırhlı kobraları izliyorum, bir beyaz toros beni ne zaman arka koltuğa atacak bekliyorum, bir güvercin tedirginliği ile...

çantanıza özel radyolar için kurdele iğnelemeyi unutmayın. ve kızlar, çantanıza mor iğnenizi atın mutlaka.
açıklama: yasal düzenleme olmadığından özel radyolar kapatıldığında çantamıza siyah kurdale taktık protesto etmek için.
mor iğne ise belki de bu ülkenin genç kadınlarının ilk feminist tepkisiydi. toplu taşımadaki tacizci erkeklere batırılmak üzere çantalarımızda kocaman çengelli iğneler taşırdık.

"alttan çıt yok!"

tasoyu ters çevirmek için yapmak istenen hamleye karşı koyulan yasak demeci...

atari kasetleri değiştirebiliriz

abi kızın bir sesi var.. kendi güzel zaten söyleyecek birşey yok o konuda ama whitney houston diye bi kadın çıktı onun şarkısı var without you diye, çıktı bir söyledi tüm salon yıkıldı... seviyorum ulannnn!! alıcam ben bu kızı!! (alamadı, beraber yaşadı, evlenme teklifi kabul görmedi, kız hala sahnelerde, o ise.. neyse...)

sözün coğrafyasından seslenmek. tehlikeli kuşak dili...

sevgili günlük,
1991 güzel başladı. okulun en havalı çocuğu arkadaşıma benimle çıkmak istediğini söylemiş. çok heyecanlandım ama duyulursa disipline giderim diye korkumdan olmaz dedim.
zaten forma yerine etek giyiyorum diye müdür yardımcısı annemi çağırdı okula, neymiş daha lise 1'de böyleysem son sınıfta bana güç yetmezmiş. altı üstü etek be etek, şortla geliyorum sanki.
yemin ediyorum bıktım hayattan, üniversiteyi kazanıp gideceğim bu şehirden, bir daha da dönmeyeceğim. (döndü)

sene 1992.. ağlıyorum anne farkında değil misin? sensiz olmak ne zor, ben daha 11 yaşındayım ama senden ayrı, yurtta okumak ne kadar zor biliyor musun? haftada bir kez jetonum yettiğince seninle telefonla konuşmak, bazı hafta sonları ise seni yüz yüze görmek bana yetmiyor ama ben kime ne anlatıyorum ki.. bunların hiçbiri senin umrunda değil, biliyorum... anca bunları günlüğüme yazıp geceleri yorganıma sarılıp ağlarım...

asl?