20 yıl önce bu zamanlar yapılan şey

hatırlamıyorum.*

süt içip uyuyordum sanırım.

lisede sözlüye kalkmak.

izmit körfez'de, bir rock barda kocaman hoparlörün dibine oturmuş bira içiyordum sanırım. barın adını bile unuttum.

lise 1 e giden bir ergendim.

yine çalışıyordum.
bugün de çalışıyorum.
insanın hayatı 20 yılda bir gram bile değişmez mi ya?

sene 2002. lise birin ikinci dönemi. yatılı bir lisede okuyordum. sanırım bir kıza aşıktım. yan yana oturuyorduk. ve kız o sene sonunda okulu bırakmıştı. ah ulan be.

agu bugu biseyler yapip yiyip icip yatiyodum. altima etmek ve kusmak gibi icraatlerimde vardi tabi

(bkz: istanbul) a alışmaya çalışıp, kaybolmadan okula gitmeyi ogrenmisimdir. 500 başka 500t başka ayrımını anlamisimdir. karıştırmamak için 127 ye binmeyi ogrenmisimdir. yurtta patates kizartmasinin içine yumurta kırıldığını ogrenmisimdir. verilen kağıt parçalarının 750 bin lira olduğunu ve sadece patates kızartması almaya yaradığını ogrenmisimdir. hala aylık akbilim yoktur. öğrenci belgesi almayı basarsam da hasanpasadan öğrenci pasosu almayı başaramadığımı söylemeye utaniyorumdur. mavi kartı aylık yükleme cehaletim ve ben yurdun tavanına bakarken üç kırşehirli ile neşet ertaş zahidem dinliyorumdur. sanırım tam olarak bunlar.

yorganın altıda annemi çok özlediğim için hüngür hüngür ağlıyordum.