2002 yılında istiklal caddesi

guzel gunlerdi, istiklal hala yesildi, universiteden cikip giderdik. aksam ustu burger king`in onunde bulusur ordan bir pubda birseyler icer, sonrasinda kemancida takilirdik.

suriyeliler henuz istila etmemisti.
taksim betona gomulmemisti.
genclerin gozlerinde umut vardi, is vardi.

20 yilda nerden nereye geldik.

ben görmedim hiç o günleri. ama eskilerin anlattıklarında, eski görüntülerde bi de şimdi istiklal'in ara sokaklarında buram buram hissediyorum. sanat doluymuş, kültür varmış, bambaşka bir hava, o kadar belli ki. şimdilerde o havayı istiklal caddesinde bulman mümkün değil ama herhangi bir ara sokağına sapınca hissediyosun, anında atmosfer değişiyor. maalesef mecbur kalmadıkça istiklal'de yürümem.