2022 yılında yaşadığınız en acı olay

birçok yakınımı toprağa verdim. ve ne yazık ki hepsi arka arkaya oldu. hayatımdan gidenler oldu. mental olarak çok fazla çöktüm. ama artık iyiyim sözlük.*)

koskoca yılin 4'te 3'ü acı dolu geçti ondan sonrası ümit dolu. yansıtmadık ama arka planda ne klarnetler çalındı, bi biz bildik.

2022 yılının getirdiği tek şey acıydı. en acısı diye bir şey yok maalesef.

amcam vefat etti. ölmeden bir gün önce telefonla aradı. müsait değildim açamadım. sonra ararım dedim. unuttum salak gibi. ertesi gün vefat haberi geldi. ölmesinden çok son kez sesini duyamamak benim en acı olayım.
hep derler ya, aslında ölene aglamaz insan cenazde kendine ağlar diye. hakikaten ya. ne garip canlilariz değil mi?

2022 çok açık ara hayatımın kepaze yılıydı ve daha acı olanı ise henüz bitmemiş olması.. ne şahsi ne çevresel ne de toplumsal olarak yolunda giden hiçbir şey yok. bir süre daha gitmeyeceği aşikar. dolayısıyla birçok mevzu var ama özellikle ikisi ağır basmakta.

kuzenimin kansere, eniştemin de ömrü boyunca onu daha beter edecek olan bir hastalığa yakalanması. bu ikisi arasında gidip geliyorum, çoğu zaman enişte tarafı kazanıyor. çünkü çok sevdiğim bir yeğenim ve ablam var. yaşayacakları zorlukları görebiliyorum. insan için en acı verici olanı, elinden hiçbir şey gelmemesinin getirdiği çaresizlik. öyle duruyorsun boş boş, ne olacağını biliyorsun, sadece sonu bekliyorsun. o bekleme süreci, insanı asıl heder eden kısım. bir an önce ne olacaksa olsun bitsin diyecek kadar acımasız oluyorsun bazen. dayanamıyorsun çünkü.

aşırı umursamazlığımla tanınıyorum normalde fakat her şey üst üste gelince fasa fiso oluyormuş umursamazlık. şubat ve mart aylarım, doğumunda bile zar zor ağlatılan benin zırlamalarıyla geçti. tıpkı anası babası görüp kızmasın diye geceleri yatağında ağlayan çocuklar gibi zırladım. kafamı dağıtmak için yapmadığım şey kalmadı. abuk subuk şeyler okuyup izledim, alkol batağına düştüm çıktım, artık dirayetim daha fazla düşmesin diye eve uğramayıp insanlarla temasımı kestiğim oldu birkaç hafta. irili ufaklı kötü haberler geliyordu sürekli. kaçabildiğim kadar kaçtım. o dönem içinde yapmam ve yazmam gereken seminer ve tezim vardı, çalışmam gereken kpss vardı. hiçbirini yapamadım. y.l'den atıldım (geri döndüm sonra) kpss'de sıçtım. hayatımın 1 yılını daha magmaya üç evetle uğurladık.

yine de en sonunda yine o umursamaz halime zor ve az da olsa dönebildim sanıyorum. her şeyin iyiye gitmeyeceğinin farkındayım, hayatımda birkaç şey bile iyiye gitse benim için yeterli. umudun büyüğü küçüğü yok, her zaman iyidir..

lahmacunus kurumus, "itiraflarım" sf. 67-68 2023'te d&r raflarda.......

babam öldü.