30 yaşında üniversite okuyup ders çalışmak

doğanın akışına aykırı olan bir eylemdir. belli bir yaştan sonra insanın kafasına bazı şeyler girmiyor. 30 yaşındaki insanın sınavla mınavla ne işi olur boş işler bunlar.

sonra yazılarımı beğenmiyorlar, kız olsam beğenilirim diyorsun be kardeş.

neyini beğeneyim şunun.

aöf den emlak yönetimi okuyorum , çok fazla ders çalışmaya gerek yok keyifli oluyor bence yeni farklı bilgiler öğreniyorsun.

böyle bir insan tipi var.

benim şu ana kadar tanıdığım bu şekilde üç insan oldu,
çalışma hayatından kaçmak için baba parasıyla özel üniversitede yüksek lisans yapıp bütün gün evde oyun oynuyorlar.

değişik bi' spesimen
araştırılsın.

30 değil 33. üniversite değil de görevde yükselme sınavları için ders çalışıyorum. yaşıtlarım evlendi, ikinci çocuklarını yaptı ben hala kırtasiye.

34 yaşımda hâlâ açıköğretim okuyorum arada sıkılıp kayıt yenilemesem de bazen de aklıma esiyor devam ediyorum.

o kırtasiyelik durum bende de var. kurslar, evde değişik değişik dilleri öğrenmeler, yds, yökdil, kpss vb. sınavlara çalışmalar vs. vs. harcanıp gidiyor ömür dediğin.

para derdim hiç olmasa hep öğrenci kalmak isterdim. böyle bir hayata dair net kararlarım yok.

(bkz: hayalim)

36'da girip 40'ta çıktım. hayatımda yaptığım en keyifli işlerden biriydi. şimdi tekrar gir deseler hiç tereddüt etmem.

bir konuda kendinize güveniyorsanız sallayın yaşı maşı!

kırka dayanmışken ve ödev yaparken karşıma çıkan başlık.
evet ben istedim de bu kadar da istemedim kardeş.
yapamıyorum da. kafam almıyor artık gerçekten.

öğrencilik yıllarını özleyen ben tekrar öğrenci olmayı o kadar çok isterdim ki. ekmek elden su gölden. siz bir iş hayatına girmeyi görün ya da işsizliği. erken üniversite bitirene kimse madalya takmıyor.

18 yaşında da sarmıyordu da şimdi de sarmıyor

aklıma şu görsel geldi.

beni vur ancak emeğimi ösym’ye tekrar emanet ettirme problemi.

yirmi altı yaşında ikinci kez uzmanlık sınavına çalışmak bile iğrenç bir duyguydu. otuz yaşıma eş iş aş üçlüsünü tamamlayarak gireceğim,

un, elek, askı,
herkese çok çok başarılar.

bıraksalar bir 16 yıl daha okurdum ve muhtemelen 30'lu yaşlarımda universiteye devam ediyor olurdum.

arttırıyorum, otuzunu da geçmiş ve çocuklu bir bireyse hayranlık duyacağım kişidir. çalıştığım labda iki çocuk annesi memur bi abla var, hem çalışıyor hem de derslere gidiyor. ki geçenlerde geçtiğimiz dönem derslerinin çoğunu da aa ile verdiğinden ve böyle giderse sınıf birincisi olarak mezun olacağından falan bahsetti. hayranlıkla ve şaşkınlıkla konuşuyorum bu konuyu lafı geçtiğinde. işti, evin işiydi çocukların okuluydu yemeğiydi carttı curttu derken iyi yetişiyor. cidden helal olsun böyle insanlara. imkan verseler uzaya bile çıkacak azimdeler gerçekten. şaşırtıcı.

ziyadesiyle doğal olan, hatta öğrenme heves ve merakı azalmamış insanlar için olması gerekendir.

var mıdır? bilmiyorum ancak özellikle ev hanımları için özel programlar ve uzaktan eğitim imkanlarının faydalı olacağını düşünüyorum. sosyal bilim dallarında, araştırma merkezlerinde, enstitülerde evden çalışarak büyük katkıları olabilir. akla gelecek ilk örnek: çocuklu kadınların masal, çocuk öyküleri, animasyonlar üzerine gözlemlerinden faydalanarak dahi bu alanlarda üretkenliği arttırabilirler. biraz literatür taraması, biraz metot öğrenimi, biraz da uzman eğitmenlerin gözetiminde pratik... abi keşke yapılsa. sadece bu konularda dahi düzenli iş imkanı elde edebilecekleri sektör var.

yazarlık konusunda sertifika ve teşvik verilerek de alternatif programlar uygulanabilir. türk kadınlarına güvenim tam sevgili ablalarım, bacılarım. kendinize güvenin; okuyun, yazın, çizin. elin fransız, ingiliz, amerikalı kadınından neyiniz eksik? türk kadını isterse yapar, inanıyorum.

ekleme:
yazmayı unutmuşum. bu durumu aşmış, uzaktan sosyoloji ve çocuk gelişimi bitirmiş iki abla tanıyorum. biri 40+ yaşındaydı, diğerinin acayip hiperaktif 2 çocuğu vardı. olur, oluyor. denemekten korkmayınız efendim.

30'a gelmedim daha ama bu histen dolayı öylesine yazıldığım açıköğretim 3.üniversite bölümümü okumaktan vazgeçtim,yoksa diğer türlü sınavlarla hâlâ uğraşıyoruz orası ayrı.

ve iki çocuğu olan,40'lı yaşlarında olup üniversite okuyan bir ablaya bizzat şahit oldum.

web tasarım ve kodlama okuyorum
bu alana ilgim vardı zaten şimdi pekiştiriyorum..
okumanın yaşı yoktur...