9 mayıs 2004 denizlispor fenerbahçe maçı

fenerbahçemizin net bir biçimde 4-0 kazanarak 2003-2004 sezonu turkcell süper lig şampiyonu olduğunu resmen ilan ettiği maç. bu sezondan önce en son 2000-2001 sezonunda şampiyon olup 2002 ve 2003'te sırasıyla galatasaray ve beşiktaş şampiyonluklarına tanık olan takımımız özellikle 2003'teki altıncılık ve dağınık görüntü sonrası kadroda ve teknik heyette keskin bir değişime ihtiyaç vardı ve o ihtiyaç giderilip çok potansiyelli türk oyuncularla deneyimli ve lider yabancıların bir araya gelerek süper bir teknik adam önderliğinde başarıyı yakalaması gerçekleşti. (bkz: christoph daum)'un ne kadar hücuma yönelik, göze hoş gelen bir oyun oynattığını maçların özetlerini dahi izlerken görebiliyor insan. fizik, kondisyon, baskı, pas oyunu, istek, disiplin, maç çevirme... ne ararsanız bulabiliyorsunuz o dönemin maçlarında. tabii ben o dönem 3 yaşında olduğum için teknik olarak maçları canlı canlı izleyemiyorum fakat sonradan izlediğim kadarıyla ne kadar güzel bir sezon geçtiğini anlayabiliyorum.

(bkz: pierre van hooijdonk): serbest vuruş üstadı, kariyerine rağmen her maçın her dakikasında canla başla çalışan, vatandaşı (bkz: dirk kuyt) gibi fiziksel üstünlüğünü hep koruyan bir yapıda olan bu adam takımın şampiyonluğunda büyük rol üstlendi. kaliteli yabancı alacaksan böylesini alacaksın. inanılmaz bir adam.

(bkz: tuncay şanlı): enerjisiyle, iyi karakteriyle, hırsıyla, en önemlisi de fenerbahçeliliğiyle bu takım için olmazsa olmaz bir oyuncu. şu an türkiye'de tuncay şanlı seviyesinde bir tane adam yok. hırs açısından da, golcülük açısından da, ruh açısından da, fizik açısından da. böyle bir adamın liderliğindeyken şimdi mert hakan, irfan can, serdar aziz, altay gibilerin adam yerine konması yaşadığımız paraşütsüz düşüşün en net göstergesi.

(bkz: serhat akın): tuncay şanlı'yla çok benzer özelliklerde, bir anda hızlanabilen, golcülük özelliği olan, kondisyonu üst seviyede olan bu adam takımda daha uzun süre kalabilirdi. gerçek bir fenerbahçe taraftarı olması ve abicilik gibi işlere bulaşmaması bakımından da özlediğimiz tarzda bir oyuncu. şimdiki takımda ismail yüksek, arda güler ve serdar dursun haricinde gerçek fenerbahçeli yok gibi bir şey. hepsi ucuz kahramanlık peşinde.

(bkz: marco aurelio): orta sahada zajc, crespo, ismail gibi oyuncular şu an fazlasıyla el üstünde tutulurken, mert hakan'a komutan yakıştırması yapılırken aurelio zamanında bizim orta sahamızı toparlıyormuş. asıl böyle adamlar getireceksin ki o da sana şampiyonluğu getirsin.

teknik direktör (bkz: christoph daum): fenerbahçe ile kimyası en uyuşan teknik direktörlerden birincisi veya ikincisidir muhtemelen. takıma yüklediği kondisyon, sürekli arayışta olan bir takım, her kulvarda iddialı olma ve kulübün gerçekten çok büyük olduğu dönemler. inşallah ileride tekrar bu tarz bir teknik direktör getiririz.

başlıkta sözü ettiğim maçın 19.yıl dönümünü kutluyorum, bu güzel maçı ve eskileri anmanın fenerbahçe'yi o dönemki başarılı ve büyük hâline şimdi tekrar döndürmek adına doğru olacağını düşünüyorum. o zamanki başarının gönülden fenerbahçeli yerliler, liderlik özelliği olan nitelikli yabancılar, hırslı ve kariyerli teknik direktör, doğru adımları atan başkan ve stadı rakiplere dar eden taraftar. bu faktörlerin hepsi birleşecek ki bu takım o günlerdeki gibi şampiyon olsun. umarım o günler gelir. yazımı bitirirken herkese iyi geceler, renktaşlarıma da 2004 şampiyonluğu gibi nice şampiyonluk diliyorum.*

ümit özat isimli incel'in 44'üncü dakikada gol salladığı; yumurta tavuğun poposuna dayanmadığı için semih şentürk'ün yedekte oturarak bitirdiği 4 gollü müsabaka.