90'lı yıllarda genç olmak

lisede grup vitamin, coşkun sabah, brian adams dinlemek, üniversitede kral tv'de çıkan tüm yerli şarkıları ezbere bilmek, number one fm'den yabancı pop dinlemek, dikilmiş giysiler ile saçma modaya uymayıp kendi modasını kendi icat etmek, cüzdanda otobüs bileti, arkadaş resmi taşımak, bir çanta ile en az bir yıl geçirmek, kucakta kitap defter ile tüm şehri dolaşabilmek, sinemayı sinemada izlemek, tv'de çok güzel diziler programlar seyretmek, az para ile en iyi doyulan yerlerde tıka basa yemek yemek, otobüsle saatlerce yorulmadan şehirden şehire gidebilmek, konforu bilmemek, evde-köyde can çıkana kadar çalışabilmek, anadan babadan konudan komşudan çekinerek kıt kanaat bir şekilde dünyanın keyfine varabilmektir.

benim için tunalı'da pazar günleri trafiğe kapalı ortamda takılabilmek, atakule'nin, karum'un açılışlarına/ilk zamanlarına şahit olmak, gima'nın ya da yeni karamürsel'in önünde buluşmak, kasetçide karışık kaset doldurtmak, "beta mı vhs mi" muhabbeti yapmak, pop müziğin en güzel yıllarını yaşamak, televizyonda tüm parti liderlerinin aynı programda karşılıklı tartıştığını görebilmek, o programlara vatandaşın da canlı bağlanabildiğine ve soru sorabildiğine şahit olmak, "acid techno mu break dance mı" gibi tercihleri tartışmak, vatka ve perma illetlerini yakından tatmak gibi nostaljik anlamlara gelen süreç. saysam akşama kadar sayarım daha...

çok özledim be!

"ah keşkeee!" dedirten başlık. ama şansıma tüküreyim denk geldiğim zamana bakın...

2000'li yillarda da genc olmak oldugundan pek 1 ozelligi yoktur.

90 li yillarda genc olmakla 2000 li yillarda olmak arasinda cok buyuk farklar far.
cunku bilgisayarlar, telefonlar, internet 90 larda, ozelliklede 90 larin basinda hayatimiza girmemislerdi.
ne zaman ki her evde bir bilgisayar, neredeyse herkesin cebinde bir telefon ve internet oldu,
dunya o zaman bambaska bir yer oldu iyisiyle kotusuyle.

hayal gücünü genişleten, ota bka duyar kasılmadığı devirde efsanevi dergileri okuyarak büyümektir, şimdiki nesil gibi ıq düşüren tabletlere saatlerce bakarak değil. artık dergi kültürü de kalmadı maalesef.

masumiyeti dibine kadar yaşamaktır. salçalı ekmek yemeyi heyecanla beklemek ,yüz yüze ailecek yapılan pazar kahvaltıların tadı ve kirlenmemiş içine gdo karışmammış lasuni harbi aşkların tadına varmaktır.

ellili yaşlara merdiven dayaniş kadin erkek herkesin kendini şimdiki gençlikten daha güvende hissettiği yaşları yaşamaktir.