aç sefil kaldık bir lokma ekmek için öldük

harran üniversitesi öğrencisi bir genç bindiği otobüste bayıldı. açlıktan bayıldığı öğrenildikten sonra kendine gelen öğrenci, ambulansa binerken kendini yola atıp
''açım, geçinemiyorum, ölmek istiyorum'' diyerek kendisini su kanalına atmaya çalışarak intihar girişiminde bulundu.
buradan

manisa çocuk yuvası’nda, kız çocuklarına önce uyuşturucu verildiği, ardından manisa’daki pavyon sahiplerine ücret karşılığında satıldığı ortaya çıktı.
buradan

eskişehir'de 6 yaşında bir çocuk açlıktan öldü.
buradan

aç sefil kaldık, bir lokma ekmek için öldük, satıldık, umutsuz bırakılıp ölümlerden ölüm beğendirildik. kedere boğulurken, sağır ve kör efendilere hanlar hamamlar saraylar rezidanslar verdik, güvenlik konfor saygınlık ve güç verdik. huzurumuzu vampirce tükettiler, kendileri huzurlu cennetlerde yaşasın diye. kapitalizm derdi dertten, yüreği yürekten, aklı akıldan ayrıştırdı, birbirimizden kopardı, sömürdü, feri sönmüş tepkisiz gözlerle posaya dönmüş hayatlarımızı hiçleştirerek bizi depresyonlara ve cinnetlere sürükledi. bizi zombileştirdiler. korkunç, soysuz ve canavar olan, bizim onlara karşı nefretimiz ve düşmanlığımızmış gibi gözüksün diye. diriler, ölülerden çalar oldu...
hiçbirimizin aklından çıkmasın: baskıcı gericilerle uzlaşmak da, sadece maskeleri farklı olan kapitalist beylere iktidarı altın tepside sunmak da yok! kapitalistlerin hükümetlerine katılma telkininde bulunan himayeci partilere güven yok! yumrukları, aciz bir öfkeyle sıkılı bırakmak yok!
ekmek açlara, zincir köle tüccarlarına, özgürlük halka!