acının giderilme olasılığı

mümkün olmadığına inandığım durumdur.

bu söze david park'ın bilinmeyen ülkede yolculuk isimli güzel kitabında rast geldim ve tanımını yazmak üzere bir köşeye not aldım. david park bu olasılıktan bahsederken aslında söylemek istediği şey başka insanlar tarafından ya da başka eylemler yardımıyla acının giderilmesidir. ben de tam olarak buna karşı çıkıyorum aslında.

david park'a göre belli şartlar altında dini bir inanışa sığınmak insanların acılarını dindirmeleri konusunda yardımcı olabilecek güçte bir eylemdir. ben bu konuda hiçbir zaman bir yardım görmedim. görebileceğime de inanmıyorum. benim iyileşme yöntemlerim arasında bir inanç sistemine dahil olmak yok.

sevdiğiniz ve sizi seven, size değer veren insanlar da acınız karşısında çaresiz kalacaktır elbette. onların sizin iyiliğinizi düşündüğüne şüphem yok ancak bu elde plan bir durum değil. yani bir başka insanın acısını dindirmek. onlar sadece yanınızda oldukları süre boyunca sizin bu acıyı unutmanıza yardımcı olabilirler. ki bence bu az bir şey değildir.

bana göre acınızın başka insanlar tarafından giderilme ihtimali yoktur. bu kendi başınıza çözmeniz gereken bir sorundur. ve öyle ya da böyle, eninde sonunda bir yol bulur insan acısını dindirmek için.

söz konusu mudur bilinmez. acı elbette diner ama en büyük yardımcı zaman, yeni tecrübeler ve insanın unutma yetisidir galiba. fakat olayı daha sevimsiz bir açıdan ele alacaksak, güney koreli kültür kuramcısı byung chul han'a göre de büyük yardımcılardan biri vahşi kapitalizmdir. tabi o vahşi demiyor, ben vahşi diyorum.

palyatif toplum adlı güzide kitabında toplumun acıya duyarsızlaşmasının eksilerinden bir güzel bahseder. bireyin duyarsızlaşması (sadece acıya değil, böyle bir (b: ağrı kesici toplumunda) günün sonunda mutluluğa da) bir yana, bu toplu uyuşmanın kolektif bir bilinç ve baş kaldırı üretemeyişte çok büyük payı olduğuna değinir.

ben zaten acıdan kurtulmak değil acıyı kucaklamak gerektiğine inananlardanım. manasız bir mazoşizm ekseninde değil, yaşamı her türlü getirisiyle kabul edip coşkuyla yaşamak anlamında. dolayısıyla acının giderilme olasılığı mevcutsa bile gereksizdir. yaşam bunu zaten kendisi halledecektir.

acı giderilmez, içinde kalınır, acı kalır.
sadece bir süre veya bazı şeylerle sağaltılabilir. uyursun, uyurken hissetmezsin, doğru. ama uyanmak zorundasın ve uyandığında acı kaldığı yerden devam eder.

giderememek bile acı verir özetlemek gerekirse. acı gitmez çünkü, yok olmaz, ancak başka bir şeye dönüşür, dönüşürken seni de başka birine dönüştürür. hepsi bu.

hiç bir acının başkaları tarafından giderilme olasılığı yoktur.hayatın akışı gereği acının unutulması söz konusudur. hiçbir acı tam anlamıyla unutulmaz ,ötelenir ,saklanır .ama bir kenarda durur.belki ilerleyen zamanda insan bu acısını içinde öldürebilir. çok zor bir ihtimal

zaman herşeye ilaçtır.

acınin giderilmesi diye bir şeye de inanmıyorum. şekil degistirebilir, azalıp çogalabilir ama acı gitmez.

başlık sahibinin söylediklerine kısmen katiliyorum. acının giderilmesi herkesin kendi sorunudur. bunun için herkes kendince bir yol bulmak zorundadır. benim için, çevrenizdeki insanlar acınızı unutturmaz, neden yanınızda olduklarını düşündüğünüz her an acınız tekrar alevlenir.

yine benim için acının giderilmesi için tek yol bir inanç sistemine sığınmaktır. büyük acılar karşısında sizden daha büyük bir varlığın sizi koruyacağını düşünmek sizi güvende hissettirir ve yükünüzü hafifletir.

tevbe suresinin 40. ayetinde geçen ve hz. muhammed (s.a.v) in hz ebubekir'e hicret zamanı söylediği bilinen yani üzülme, allah bizimledir. sözü benim için son derece kıymetlidir. pek çok acıyı bu söz ile azaltabiliyorum.

her acı, ama her acı geçer. iz bırakır, sık hatırlanır, çok ağlatır, bazen uyutmaz, bazen güldürmez. hayattan tat aldırmaz vs ama her acı geçer. geçmek zorundadır. yoksa hayat olmaz. hayat her zaman güzellik değildir. içinde her duygu olmalıdır ve acı bunlardan sizi büyüten, geliştiren ve var edendir. her bir hücrenizi size hissettirmesi de bu yüzden. reçetesi zamandır, insandır, meşguliyettir, bazen gidenin yerine yenisidir. ama her acı geçer. siz yeter ki geçmiş acınızla var olmayı seçmeyin.