adını koyamadığın bir şeyin özlemi

ukde doldurma hevesiyle yanıp tutuşurken gördüğüm at gibi başlık.
gözlerin uzaklara dalmasıyla başlar bu özlem. zaman zaman tavana ya da duvara da dalabilirler. aldırmayın. bu özlem kişinin bilinçdışına yani elinde olmayan her şeye duyulan özlemdir. hayatının nasıl olması gerektiğinin kararsızlığını yaşarken bilinçsiz bir iç çekmesiyle baş gösterir. mutsuz eder. özlemeyin. vazgeçin.
ahterbin ukdesi

adını koyamadığım bir özlem.
belki henüz görmediğim yada göremeyeceğim bir yere yada bir kişiye yada bir şeye ama neye bilmiyorum.
okuduğum her kitapta gezdiğim her yerde bunu arıyorum sanki ama insan ne olduğunu bilmediği bir şeyi nasıl bulabilir ki?

(bkz: ölüm)

ulaşırım deyipte elde edemediğim ellerimden kayıp giden kişiye duyduğum özlem..