ağlayan çocuğa şiddet uygulamayı istemek

dünya toplumlarında standart hale gelmesi gereken mantıklı eylem. ben senin sümüklü kasık goblininin çığlığını çekmek zorunda değilim güzel kardeşim. git eve mi tıkıyorsun, arabaya mı kitliyorsun, ne yapıyorsan yap.

bazı başlıkları sesli okumak gerçekten iyi geliyor, komik oluyor. böyle devam.

istediği olmayınca sinir krizi geçirerek baloncklu sümük çıkaran şımarık veletlere yapmak istediğimdir. bu kadar şımartarak çocuk yetiştirip adını da hiperaktif koyuyorlar ya ayar oluyorum. hayır kardeşim hiperaktif değil senin çocuğun , bayağı terbiyesiz !

halden alınamayan ,insanlıktan bir haber yazar başlığı.

şaka mı diye düşünmeme sebep olan iğrenç troll insanların açtığı başlıktır.
ciddiye alıp bu gerizekalılara cevap verdiğim için özür dilerim herkesden.

(bkz: don't feed the troll)

etraftakiler rahatsız olur diye, duygularını anlayıp ifade edemeyecek kadar küçük olan evladımı anlayıp sakinleştirmeye çalışmak yerine arabaya tıkmaya gidiyorum şu an.

uzun zamandır içimde yaşayan şeyin tezahürünü görmek çok garip oldu. kimse kimsenin zırlak bebesini çekmek zorunda değil ama sen o şımarık bebene toplum içerisinde nasıl davranması gerektiğini öğretmek zorundasın. kimse o daha çocuk anlamaz demesin. işim gereği türkiyenin neredeyse bütün tatil beldelerinde bulundum. ne avrupalıların ne afrikalıların ne de slavların bebeleri bu şekilde yırtına yırtına ağlıyor.

çocukluğunda çocukluğu kursağına kilitlenmiş, bunun öcünün peşinde çocuklara öcü olmayı marifet sanan, duygusal ve zihinsel gelişimini tamamlayamamış, merhamet duygusu şiddetle körelmiş, yetişkin ya da çocuk farketmeksizin uzak durulması gereken insan türünün isteğidir. allah çocuklarımızı böyle tiplerden korusun.

gayet insani bir istektir. çakacaksın 2 tokat bak bakalım eskisi kadar zırlıyor mu. ağlamaya devam ederse tokada da devam. en sonunda kazanan siz olacaksınız o eli gördüğünde ağlamaya yeltenmeyecek artık ayrıca bu onun hayatında ileride çok işe yarayacak her zaman dediğim gibi şu an dünyadaki en büyük sorunlardan biri çocukların dövülmemesidir. bakın ağlayan kürt gördünüz mü hiç yok, niye çünkü küçükken dayak yiyip akıllanıyorlar.

hiç iyi insan rolü falan kesmeyeceğim, aynı istek bana da gayet gelmekte. elbette ki sadece istek boyutunda kalmakta.

sonuçta insanız, saatlerce kafa ütüleyen bir varlığa karşı ister istemez sinirleniriz zıplamaya başlıyor.

ha hiçbir şekilde vurmam o ayrı konu, ama uğraşmak da istemem doğal olarak.

bu sebep başta olmamak üzere diğer bir çok sebepten ötürü ileride çoluk çocuğa karışma planım yok. zaman bu isteğimi değiştirir mi sanmam ama göreceğiz bakalım...

bekara karı boşaması kolay demişler. ne güzel demişler.
çocuklu ebeveynlerin içinde bulunduğu handikap çok farklı bir şey. bu gözlemlediğim kadarıyla sadece türk toplumunda var. neden var ? şuursuz insanlar sebebiyle var. toplum içinde o yavruya iki tokat atınca, keyiften insanın içi eriyen ucubeler var. haketmişti, kuduruktu mevzusu. yurt dışında bu baskıyı bulamazsınız. çünkü çocuk çocuktur. yerleri yalayabilir, hastaysa orta yere kusabilir, lüks bir restoranda masa masa gezebilir. elalem ayıplar mı, birileri rahatsız olur mu, birilerini kızdırırmıyız diye bir baskı oluşmaz ebeveynlerin üzerinde. neden ? 3.şahıslara genelde mok yemek düşer çünkü.

klasik bir duam vardır bu tip tahammülsüz insanlar için. evlatlarınızın sağlıklarıyla değil de, cazgırlık ve kudurukluklarıyla imtihan olun diye. mahçubiyet iyidir değil mi? ay çocuk işte, kusura bakmayın.

dipnot: şiddete meyyaliniz varsa, allah nasip etmesin çocuk.