ahmed arif'in leylası

mektup yazıyor şair, ve diyor ki; "dün 3 tane şiir yazıp gönderdim sana. dilersen, eğer kabul edersen bu şiirlerden biri senin düğün hediyen olsun." adam, nasıl yüreğin dayandı senin buna? canın bildiğin, aşkının acısıyla kavrulan sevdana şiir yazıp da bunu "düğün hediyesi" olarak sevdalı olduğun kadına göndermek... çok yüce bir aşk bu. muazzam bir sevda...

(bkz: leyla erbil)
o leyla iki adamı mecnun etmiş. o gözleri kalpleri delip geçmiş. o iki adam ahmed arif ile sait faik abasıyanık.

çok kişi aşık olmuş leyla'ya. onların arasında sait faik, kendisi gibi ondaki hikayeyi görmüş, düzyazı yazmasını istemiş. ahmed arif de kendisi gibi ondaki şiiri görmüş, şiir yazmasını istemiş. tercihini sait faik'in istediği gibi düzyazıdan yana yapmış ama ne sait faik'e ne de ahmed arif'e varmış.

bir ben uyumadım,
kaç leylim bahar,
hasretinden prangalar eskittim.
saçlarına kan gülleri takayım,
bir o yana
bir bu yana…
seni bağırabilsem seni,
dipsiz kuyulara.
akan yıldıza.
bir kibrit çöpüne varana.

türk kadınının portresidir. yıllar sonra bir röportajda sorulan "böyle sevilmek nasıl bir duygu?" sorusuna "bilmem, hiç sevilmedim ki" diye cevap vermiştir. oysa ahmed, ona mektup göndermek için 5 kuruşluk posta puluna 1 gün hamallık yapmıştı diyarbakır otogarında. bu sevgi değil de nedir? sevgi, emek değilse nedir?

canım bilir misin? ahmed arif leylâ'sına mektubu ulaşsın diye 25 kuruşluk posta pulu için hamallık yapmış, o kadar yoksulmuş arif. leylâ böyle bir aşka ikâmet ediyordu. n' için bu kadar ahmed arif dinlerim, okurum sanırsın? içimden sana akan o aşkı biraz olsun tarif etmek için ders alırım ahmed arif'ten.

böyle mukaddes bir sevdaya nail olmak.. benim aşık olduğum tek şairdir arif'im, öyle böyle değil.. arif'in leylâ'sı olmak........ ölüyorum bu sevdaya ya..... :(

çok kıskandığım isimlerdendir leyla.
ismi leyla olan gönül hayatına önde başlıyor sanki.
cazibe ile doğuyor.
haliyle şarkılarda , edebiyatta ondan bahsediliyor.
nalan'ı da kıskanmaya başladım 1 senedir.
mihriban, destina, dilara, zeynep, feride, zahide vb.

bu aşkı merak edenler leylim leylim kitabını öneriyorum.

"yoksa senin sorduğun gibi ne yalnızlık, ne merhamet, ne iki acının itisi... senin ne merhametini ne nefretini tahrik etme eşekliğine ya da zavallılığına düşmem... kendi kendine yetinmek dünyanın öbür adıdır...en çok da burnunu...şaka değil, nezleysen alerjiysen bir kağıda silin de gönder ben de olayım..."

ahmed arif'e iyi müsamaha göstermiş sabırlı bir insandır. düşünün, size sürekli mektuplar, şiirler gönderen bir platoniğiniz var ve bunu evlenip yuva kurduğunuzda dahi yapmaya devam ediyor. son derece rahatsız edici.

bir insan etkileyici şiir, mektup yazıyor diye hatta çok aşık diye kimse o kişiye tüm kapılarını sonuna kadar açmak zorunda değil ve bu kapıları da zorlamamak gerek.

#779875 alnı öpülesi tanım.

ahmed arif'i çok seviyorum, leyla erbil'i de seviyorum ama "ulan nasıl ahmed arif'i sevmez" yorumlarını da erbil'e evlendikten sonra dahi mektuplar yollamasını da rahatsız edici buluyorum ben de.
ahmed arif diye leyla erbil'in onu sevme zorunluluğu yok, sevmemiş de nitekim. leyla erbil'e bunun için saydırmak çok anlamsız.

leylim der adına.

- ve sen geçersin içimden.
bitmek bilmezsin..

her şairin uğruna yazdığı ve kavuşamadığı aşkı oluyor sanıyorum ki. hep bir kadın şairleri, ressamları mest ediyor ya da üzüyor sevdalayıp gidiyorlar. bu da sanat oluyor.
böyle olmak zorunda.

herkesin bir leylâsı vardır efendim. leylâsı olan insanları severiz.

sana kırgın, sana dargın, alınmış da değilim. bütün kahrım kendime. sakın üzülme. yalvarırım üzülme.

kadınlar okumasın lütfen. ilişkide çıta allahu ekber dağlarına çıkar. erkekler okusun sadece.

leyla’sına düğün hediyesi şiirini hatırlatıp kaçayım

sus, kimseler duymasın.
duymasın ölürüm ha.
aydım yarı gecede
yeşil bir yağmur sonra...
yağıyor yeşil.

en uzak, o adsız ve kimselersiz,
o yitik yıldızda duyuyor musun?
bir stradivarius inler kendi kendine,
yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
önce bendim diyor ve sonra benim...
ölümsüz, güzel ve çetin.
ezgisidir dolaşan bütün evreni,
bilinen, bilinmeyen ıssızlıkları.
canımı, tüylerimi sarmada şimdi
kendi rüzgarıyla vurgun...
sarıyor yeşil.

rüya, bütün çektigimiz.
rüya kahrım, rüya zindan.
nasıl da yılları buldu,
bir mısra boyu maceram...
bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
çatladı yüreği çakmaktaşının,
ağıyor gök kuşaklarının serinliğinde
çağlardır boğulmuş bir su...
ağıyor yeşil…