aile şirketleri

genelde illa birinin en çok haksızlığa uğradığını söylediği ve bunu söyleyenin sömürgecinin önde gideni olduğu aile işletmeleridir.
sonunda parçalanır.
ve biri sefa sürerken diğeri sürünür.

kurumsallıktan uzak şirket. türkiyede çok var bunlardan, kapıdaki güvenliğinden yönetim kuruluna hepsi akraba.

genelde şirketin adı ...oğulları diye geçer şirkete babanın adı verilir bi kere, sonra oğullar bir bir dağılıp birbirine hisse satar. doğuda özellikle çok sayıda örneği vardır.

bir çin atasözü der ki, servet 3 nesilden fazla sürmez. birinci nesil serveti yaratır, ikinci nesil ailelerinin özverisine şahit olmanın verdiği ilhamla serveti korur, bu servetin yaratılmasındaki fedakarlığa ve çalışkanlığa şahit olmamış üçüncü nesil serveti dağıtır. aklıma ilk gelen en büyük örnek (bkz: salih tatlıcı) (bkz: tat towers)

aile şirketleri genellikle girişimci ruhla kurulmuş, zamanla büyüyerek belirli bir başarı seviyesine ulaşmış işletmeler.

türk pembe yaz dizilerinin genelde başrolünde bir aile şirketi ve şımarık oğulları vardır, doğaçlama aklıma geldi.

asım şekip kaya(bay aşk) şirketler grubunun ceo'suyum.

adaletsizdirler. evet.

gerçekten aile * arasında olduğu sürece, devamlılığı olabilecek şirketler.

yabancıyla iş yapılmaz. ikinci ve üçüncü derece akrabayla da yapılmaz. benim şahsi görüşüm bu. ortaktan ayrıldık, şu an babam, ablam ve ben varız. 4 yıl sonra, huzurlu iş ortamının ne olduğunu görmüş oldum. ortakla, uzak akrabayla yapılan işlerin de yürüdüğü vardır elbette ama çok nadir. aile gibisi var mıdır -haksızlık yapan olmadığı sürece?

genellikle çıkar çatışması sebepli sürekliliği olmaz bu nedenle genel müdür ceo filan atarlar kendileri bir köşede hissedar olarak kalırlar. böylesi daha sağlıklı oluyor uzun vadede.
çalışanlar için de daha sağlıklı oluyor.

kurumsallaşamamış 2 aile şirketinde çalıştım 3-5 ay ancak dayanabildim. adam vasıfsız karısını başımıza müdür yapmış. durmam öyle yerlerde.
duranlar şu tarz insanlar; akşama kadar yatıp akşam patrona rapor yazan, patron pofpoflayan omurgasız tipler.

biz samimi bir ortamda çalışıyoruz, sizi ailemizin bir parçası olarak görüyoruz diyerek türlü sevimli sözle dahil olup ardınıza bile bakmadan kaçmak isteyebileceğiniz konsept.

ilk iki nesil yükseltir üçüncü nesil batırır hiç şaşmaz.

kuzen, baba, amca, kardeş her bireyin kendi bölümlerinde yönetici olduğu bu şirketlerde sürekli toplu mail atarsınız. mail attığınızda bir konuyla ilgili birden fazla dönüş alırsınız. çoğu kez birbirinden farklı cevaplar verilir. hangisinin söylediğini doğru olarak baz almanız gerektiğini idrak edemezsiniz. bazen birbiriyle ettikleri kavgalara şahit olur, çekirdek çitlersiniz. toplantılarda sen öyle dedin, demedim kavgaları yaşanır. bu kavgalar önemli evraklara da yansır. birden fazla temsilci yetkili olduğu için imzayı o atsın, şu atsın gerginliği yaşanır. özetle tımarhaneye hoş geldiniz. hastane mi dersin, hapishane mi?

bir de uzun süre çalışıyorsanız sizi de aileden görüyorlar. ha tabii ki parasal değil, şunu yapıver canım aa tarzında içli, dışlı olma seviyesine geliyor. samimiyet ortamı ya resmen..