aile şirketleri

genelde illa birinin en çok haksızlığa uğradığını söylediği ve bunu söyleyenin sömürgecinin önde gideni olduğu aile işletmeleridir.
sonunda parçalanır.
ve biri sefa sürerken diğeri sürünür.

kurumsallıktan uzak şirket. türkiyede çok var bunlardan, kapıdaki güvenliğinden yönetim kuruluna hepsi akraba.

genelde şirketin adı ...oğulları diye geçer şirkete babanın adı verilir bi kere, sonra oğullar bir bir dağılıp birbirine hisse satar. doğuda özellikle çok sayıda örneği vardır.

bir çin atasözü der ki, servet 3 nesilden fazla sürmez. birinci nesil serveti yaratır, ikinci nesil ailelerinin özverisine şahit olmanın verdiği ilhamla serveti korur, bu servetin yaratılmasındaki fedakarlığa ve çalışkanlığa şahit olmamış üçüncü nesil serveti dağıtır. aklıma ilk gelen en büyük örnek (bkz: salih tatlıcı) (bkz: tat towers)

aile şirketleri genellikle girişimci ruhla kurulmuş, zamanla büyüyerek belirli bir başarı seviyesine ulaşmış işletmeler.

türk pembe yaz dizilerinin genelde başrolünde bir aile şirketi ve şımarık oğulları vardır, doğaçlama aklıma geldi.

asım şekip kaya(bay aşk) şirketler grubunun ceo'suyum.

adaletsizdirler. evet.