akademisyenlerin kendilerini tarkan zannetmeleri

ilginç bir sorunsaldır. gecelerini gündüzüne katarak yazdıkları makaleleri birkaç kişi okuyor diye kendilerini tarkan zannetmektedirler. halbuki tarkan bile toplumdan bu kadar kopuk değildir.

son zamanlarda bu kadar iyi bi benzetme görmedim abi tarkan cuk oturmuş..

bu başlık ile akademisyenlere karşı çok önyargılı davranılmış gibi geldi.
akademisyenler, asistan, yardımcı doçent, doçent ve profesör; bir şey üretmeye çalışıyorlar, makale yazıyorlar, alanına göre deney yapanlar, yine alanına göre proje yapanlar var, akademik olarak yükselmek için yazdıkları tezleri akademik kurul önünde sunuyorlar; bu arada, üniversitede öğrencilere ders anlatıp, vize- final sınavları yapıp, onlara da katkıda bulunmaya çalışıyorlar. arada bir akademik toplantı oluyor, orada farklı illerden gelen meslektaşları ile sosyalleşiyorlar, sonra sezon sonunda mezuniyet törenleri gibi etkinlikler, bahar şenlikleri gibi eğlenceler;
bu döngüde, akademisyenler bilim üretiyor, ama maalesef üniversiteler ilim irfan yuvası olmaya çok uzakta, güzel bir konuyu yakalayan akademisyen tez hocası ile farklı dünya görüşüne sahip diye tezi konusunda süründürülüyor;; bu arada akademisyen kendisini tarkan veya başka bir kişi sanmıyor ve başkalarına karşıda böyle bir duygu içinde değildir diye düşünüyorum;
kaldı ki, tarkan sanatta bir köprü başı değildir, güzel şarkıları vardır, sesi de bu şarkılara oturmaktadır, ancak "türk müzjği" eşittir "tarkan" diye bir denklem söz konusu değil.