akıl sağlığını koruma yolları

kullanmamak.
ihtiyaç olmadığı sürece, gün içerisinde aklımı kullanmıyorum. sağlığı da bozulmuyor.
günlük rutin sistemde aklıma ihtiyaç yok çünkü, iletişim kurabiliyorum.
insanlar 50km/s ile giderken sen 90km/s gidersen, aynı şeyi konuşamazsın.

benden daha kötüleri de vardır deyip öyle teskin ediyor ve koruyorum. ile yarıyor mu? eh! işte.
sonuçta ölümden başka her şeyin çaresi var diye devam ediyoruz sonuçta hayata.
son sözüm takmayın kafaya kukelatadan başka bir şey.:)

düzgün ve güvenilir insanlarla muhatap olmak, ülke gündemi içerisinde çok fazla sürüklenmemek.

bazı insanların gerçekten gerizekalı olduğunu ve gerizekalı insanların da özel ihtiyaçları olduğunu kabullenmek gerekir.

akıl sağlığımı korumak için birçok şey yapıyorum ama en çok yazmak ve okumak iyi geliyor bana. şiir yazmak, içimde biriken duyguları yumuşatıyor. söyleyemediklerimi dizelere döküyorum. bazen birkaç kelimeyle bile rahatlıyor insan. şiir, bana hem iç sesimi duyuruyor hem de içimdeki karmaşayı düzenliyor.

hikâyeler yazmaksa başka bir yolculuk… kimi zaman kendi hayatımdan bir parça, kimi zaman bambaşka bir karakterin gözünden anlatıyorum her şeyi. bu bana başka bakış açıları kazandırıyor. kendi sorunlarımdan bir süre uzaklaşmak, zihnimi arındırmak gibi.

bol bol kitap okuyorum. kitaplar bana dünyayı, insanları, duyguları anlatıyor. bir cümle bazen içimde yıllardır taşıdığım soruya cevap olabiliyor. her okuduğum kitap, içimde yeni bir pencere açıyor. o pencereden bakınca hem kendimi hem hayatı daha net görebiliyorum.

yani yazıyorum, okuyorum, yaşıyorum. bu üçüyle de ruhumu besliyor, aklımı dengede tutuyorum.

kitap okumak, yalniz uzun yürüyüşler yapmak, resim yapmaktı benim için. bu zamana kadar iyi idare etsem de artık başaramadığımı düşündüğüm için farklı yöntemleri okumaya geldiğim başlık.