suyosunu yazar profili

insanlardan kendi kapasitelerine göre değil de kendi kapasiteme göre beklentiye girmek sanırım. benim normalim bir başkasına fazla gelebiliyor.. ya da başkasının normali benim için yeterli olmayabiliyor. çok sık yaşıyorum. tabiii daha iyi tanıyınca vazgeçiyorum. ne yapabileceğini ne kadar yapabileceğini anlayınca beklenti standardım düşüyor ve sorun kalmıyor. o da o kadarmış diyip devam ediyorum. hatta belki genel olarak beklentiye girmesem hiç bir sorunum kalmaz. ben bunu da bı düşüneyim.

keşke öğrenebileydim dediğim program. hayır anam kursuna da gittim. yok kafa basmıyor bu programa. ya da o zamanlar gerçekten öğrenmek istemedim bilmiyorum. ama kullanan grafiker arkadaşlarım bayılıyor hatta resmen hayranlar. pen tool vardı sanırım programdan tek hatırladığım o hatta belki adını yanlış bile hatırlıyor olabilirim. bı başladığın yere mi dönüyodun başladığın yer mi dönüp sana.. neyse. kafamı toparlarsam belki bu sefer gazla değil gerçekten kendim istersem öğrenebilirim.

bebek kokusu. gerçekmiş. doğurana kadar "bebek kokusu ne yiaa.. b*k kokar süt kokar kusmuk kokar öğhh" falan derdim. bebek kokusunu ayırt edemezdim. varmış. gerçekmiş. çok güzelmiş. bırak yaşama sevinci arttırmayı yaşama sebebi olur insana.. miiiissss

"lüks ne giydiğin değil, kime tahammül etmeyi reddettiğindir." bı videoda denk geldim çok hoşuma gitti.

öldürmeyen ama sürüm sürüm süründürüp inim inim inleten his. ne için olduğu önemli olmamakla beraber küçüğü büyüğü mevcut olup nefret edilesidir.

10 aylık bebeğimin 9748293953. büyüme atağına girmesi.. canım bebem. canım kızım. güzel minyatürüm. etinden et koparıyoruz gibi ağlamasa tatlı çocuk aslında.

küçükken yılbaşı temalı plastik bı kar kürem vardı çok severdim. plastik kırıldı içindeki sıvı aktı ama yine de atmaya kıyamamamıstım. halen bir yerlerde durur. büyüdüm halen çok seviyorum keşke yine biri bana kar küresi alsa da mutlu olsam.

ergenliğimden plastik cerrahi kliniğinde çalışmaya başlayana kadar yaptırmaya kararlı olduğum operasyondu. sonra bı gün klinikte molaya çıktım. dışarı sigara içmeye giderken bı abla girdi içeri. ben molami bitirdim. içeri girdim. sonra aynı abladan bı tane daha geldi. aradan bı kaç gün geçtikten sonra bazı "doktorların" hastaların yüz şekli, burun yapısı, sağlığı vs fark etmeksizin aynı operasyonu yaptığı yönünde ciddi şikayetler gelmeye başladı. burunda çökme, nefes alamama, sürekli tıkanıklık yaşamaları falan derken vazgeçtim. o arada da fark ettim ki estetik batağına düşünce gerçekten sürekli bir yerlerine operasyon yaptırmak istiyorsun. önünü alamıyorsun ve psikolojin dağılıyor. sağlık sorunu olanları anlıyorum. haklılar. ama iyi doktorlara gitmeliler. onun dışında evet herkes kendini nasıl güzel ve iyi hissediyorsa o şekilde yaşamalı. bu fikre de eyvallah. ama gerçekten kendisi istiyorsa. birilerinin "burnunu yaptırsan manken gibi olursun, kaşını kaldırsan süper olursun" gibi sözde iyi düşünceleri ya da toplumda dayatılan güzellik algısıyla değil. kimse barbie bebek gibi ağza burna sahip olmak zorunda değil. o klinikler öyle yerler ki kadınlar sırf kocaları kendilerini beğenmiyor diye ağlaya ağlaya geliyor. adamlar evlendikleri kadını başka bir şekle sokmaya çalışıyor doktor görüşmelerine geliyor. kadını aşağılıyor vs vs. hatta bazı kadınlar yine aynı şekilde hemcinslerini zorbalıyor kilo, yüz yapısı vs gibi dış görünüşten dolayı. özellikle estetik operasyon gibi kalıcı ve geri döndürülemez şeylerde insanlar kimsenin gazına gelmemeli. en yakınlarının bile.

dünyalara bedel olan an.. minyatür insanım

kablolu kulaklıkla daha güvende hissediyorum. tıklım tepiş toplu taşıma araçlarında telefonu götürseler çantadan, kablosuz kulaklık belli bir mesafeye kadar çektiği için o kişi inene kadar ruhum duymaz. bana göre bu sebepten kablolu kulaklık candır. hiç de utanmıyorum.

yürüyen merdivenlerde önümde arkamda birer basamak boşluk bırakıyorum dengesizin biri gelip o aradaki basamağa giriyor.. insan evladı senin için yer mi ayırdım askerlik arkadaşın mıyım ben senin ?!

bı de sürekli aynı şeyi söyleyen insanlar. tekrar tekrar anlatan insanlar. yemin ederim 1 kerede anlıyorum ve unutmuyorum ama sen daha önce 852934 kere anlattığını unutuyorsun. yoruyorlar.*

pes ettim.

resim çizerken insan bedenini ve hareketlerini çok dikkatli incelerdim. o yüzden böyle bir insan olarak algılandığım çok zamanım oldu. genelde "b*ka bakar gibi bakıyorsun" derler. halbuki hiç ilgisi yok sadece inceliyorumdur. kimseye garezim yok ama anlatamıyorum işte..

aslında her yerde olan kadındır ama birileri onu yorup, kırıp, ilgisiz bıraktığı için bunları yapmaktan vazgeçmiştir. erkekler gerekli ilgiyi sevgiyi göstersin, kadın ilgisinden, gülümsemesinden, sevgisinden erir o adama. kadın güvende hissetmediği yeri yıkar, eksik hissettiren kişiyi yorar. eğer bir erkeğin hayatındaki kadın başlıktaki gibi değilse o erkek bı aynaya baksın "ben ne yaptım ya da ne yapmadım" desin..

iki ülkenin de birbirinden berbat olması dolayısıyla yok olmalarına hiç üzülmeyeceğim olaydır. insanların ölmesi hoş değil ama, kültürleri, yaşam şekilleri, pislikleri kazınsa hiç de fena olmaz. dünya nefes alır gibi geliyor.

alınganlık, her şeye ağlamak, sevilmeye bayılmak, kazık yiyene kadar herkesi çiçek böcek sanmak, pasif agresiflik.

her türlü bölücülüğe karşı +1

bazı kadınlar anne olmamalının canlı örneği. bu ülkede bir çocuk öz annesine babasına güvenemiyor. bu ülkede bazı kadınlar kocalarına bile güvenemiyor. bir de bu adam üvey. "annenin erkek arkadaşı" çok küfür var yazmak istediğim ama yasak maalesef. nasıl bir anne çocuğuna bunların yapılmasına göz yumar ? mesela çocuğuna bunun yapıldığını öğrendikten sonra nasıl o adama saldırmaz aklım almıyor.

sevilen kişinin önceliği olmamak. her şeye herkese vakti varken size ayıracak 5 dakikası olmaması. benim kalbime oturur, kolay aşamam bunu.

dünyan başına yıkılsa bile her daim bir yol olması. iletişim güzelse her soruna bir çözüm vardır. tüm zıtlıklara rağmen ortak paydalarda buluşuluyorsa her yer cennet.