akrabalardan biri ölünce televizyonu açmamak

hatırlıyorum da akrabalardan biri ölünce televizyon evde açılmazdı. hatta mahallede biri ölünce de böyle olurdu. sanki onlar yasta da biz eğleniyoruz gibi mi. ince düşünce vardı doksanlı yıllarda.
şimdiki nesil gerçi televizyonla saygı mı olur diye düşünebilir. oluyormuş demek ki.

hala böyle devam ediyor bu gelenek bu arada.los angeles'ta mı yaşıyorsunuz anlamıyorum ki..bir evde cenaze varsa gereksiz konuşulmaz,televizyon açılmaz ve kimse kafasını telefona gömmez.gerek varsa ev sahibine yardım edilir ve gözler sık sık boşluğa dalar,vefat eden kişiyle olan anılar akıldan geçer ve olay biter..

sadece akraba değil, komşuda da geçerlidir.
gürültü yapılmaz, acıya saygı gösterilir.

mantıklı ve anlaşılabilir durum.

tutulan yas'a karşı saygı gösterilir. olması gerekendir. böyle ince düşünceli bir milletten nasıl bir millet haline dönüştüğümüzü sorgulatti bir anda .

illâ akraba olması gerekmiyor, sadece sosyal medyada ara sıra görüştüğüm, gerçekte hiç yan yana gelmediğim bir gazeteci ağabeyim vefat ettiğinde o gün youtube'dan video bile açmamıştım. açarsam sanki bunu hissedecek ve üzülecek diye düşünmüştüm. (televizyonla pek aram yok, o yüzden youtube örneği verdim)