ünlü biri ölünce aileden biri ölmüş gibi üzülmek

bana göre olmayan şeydir.
ünlü olsun olmasın bir insanın ölmesine elbette üzülürüm ama bunu da abartmamak gerekir.
örneğin michael jackson vefat etti, allah rahmet eylesin.
ben mirasçısı mıyım? hayır, veliahtı mıyım? hayır, bana öğrenciyken burs vermiş mi? hayır, sayesinde milyonlar kazandığım hayranlarım için şöyle ücretsiz bir güzellik sağladım ben öldükten sonra ücretsiz yararlansınlar demiş mi? hayır.
allah rahmet eylesin üzüldüm, o kadar, akrabam ölmüş gibi ağlamak bana göre değil.

ölen ailemden ünlü biri değilse mümkün değil. bir gün üzülürüm en fazla. ailemde ünlü olmadığına göre de bu başlığı yaşamam mümkün gözükmüyor.

aptal sarışın kuzenim bu duyguyu barış akarsu'nun ölümünde yaşamıştı. 1 hafta odasından dışarı çıkamadı. aptal ! adamı nerede gördün ki vuruldun hemen..

ölüm haberini duyduktan sonra burnumun sızladığı sadece 3 isim oldu şimdiye kadar.

1) (bkz: kemal sunal)
2) (bkz: barış manço)
3) (bkz: özkan uğur)

özellikle özkan uğur'un vefatından sonra neredeyse herkesin bu acımasız internet ortamına rağmen üzülebilmesi büyük olaydır. kolay kolay her sanatçıya nasip olmaz.

bazı insanlar gerçek anlamda bir ülkeye mâl oluyor.

zeki müren
kemal sunal
özkan uğur
amy winehouse