akvaryumdaki balıkla sık sık empati kurmak

tüm hayatı küçük bir cam kutuda geçen aciz ve sevimli bir yaratıkla empati kurup şahsı adına üzülmek. sonra da bunu bir metafora dönüştürüp biz insanlar da yaşadığı dar çevrenin akvaryum balıkları değil miyiz sanki diye düşünüp balığı unutmak.

akvaryumu okyanus sanıyoruz biz de. dünyanın en büyük yükü bizim omuzlarımızda ya , bilmiyoruz ki bizden gayrı neler var hayatta neler. sanıyoruz ki akvaryum kadar dünya. okyanus hiç görmemişiz ki. çarpıyoruz camlara , esaretin bedeli bu. akvaryumdaki balık okyanus kadar yalnız

yoksa düşündüğüm şey mi diye sordurmuştur..

sende akvaryumdasın.

diktatörlüğün bir şekli; hapishanede olmaktır. parmaklıkları görür ve onlara dokunabilirsin. diğer bir şekli ise yine hapishane hücresinde olmaktır ama parmakları göremez ve onlara dokunamazsın. böylece özgür olduğunu düşünürsün.

gökyüzü bulutsuz ve dümdüz mavi olduğunda, hakikaten bir kürenin içindeymişiz gibi hissediyorum. başımızın üstünde masmavi bir tavan varmış ve fanusta bir balık gibi yaşıyormuşuz sanki.

akvaryumdaki balığın benden daha mutlu olması yüksek bir ihtimal olduğundan o benimle empati kurmalı bence.

bu benim ya. balığımı her zaman anlamaya çalışırım. bu işi abartıyorum hatta.
en son depresyondaydı, (bkz: depresyona giren balık), şu an daha iyi duruyor ama sanki bir şeyler yolunda gitmiyor hayatında. yeni balık alsam desem akvaryum küçük, sıkışırlar, rahat edemezler, akvaryumu büyütsem desem büyük akvaryum koyacak yer yok, sanırım tek çare akvaryuma yeni bir su salyangozu almak. kaç zamandır düşünüyorum neler yapsam diye ancak bir türlü aksiyona geçiremedim düşüncelerimi. neyse, bari şuralarda oyalanmayı bırakıp suyunu değiştireyim de birazcık rahatlasın yavrucak.

kimdir bu kişiler derseniz
büyük beynin küçük beyne hükmetmesi için çalışan kişiler olabilirler.
temel i merak eden dursun kahvede sorar temel nerede ve mneden 5 gündür kahveye gelmiyor. kahveci cevap verir. temel akvaryum aldı balık eğitimi yapıyormuş. dursun merakından gider temel in evine ve temel i akvaryum karşısında bulur. temel başını sağa döndürünce balıklar tek sıra halinde sağa gidiyor. temel başını sola döndürünce balıklar tek sıra halinde sola gidiyor. temel dursun a diyor ki görüyor musun dursun bu büyük beynin küçük beyne hakimiyetidir.
dursun bu bilgiyi alınca ilk iş akvaryumcuya gider ve kendine bir akvaryum ve balıklar alır. bir kaç hafta sonra temel dursun u merak eder ve kahvede sorar nerede bu dursun? derlerki evdedir ve akvaryum başındadır. temel gülümser ve dursun un evine gider. dursun da akvaryum balıdadır ve balıklara bakıp ağzını açıp kapamaktadır.

oha ne güzel başlık bu.

evet, benim de yaptığım, yaşadığım, iliklerime kadar hissettiğim şey. hayatlarımız bu kadar daralmış, hayat yaşanamaz hale gelmişken sanki akvaryumdaymış da sürekli sıkışık bir dar alanda dönüp duruyormuşuz gibi gelmiyor mu size de?

ikimiz de kendi dünyamızda kendi koşullarımız içerisinde yaşamaya çabalıyoruz.
benim güzel carlos'ummm
çok özlüyorum seni...

onlara bir akvaryum ve yem vermişsin.
sana da bir sigortalı iş ve asgari ücret vermişler.

balık, balık değil, insan insan değil.

ikiniz de mutlusunuz şimdilik.
üzücü.

kafayi siyirmaktir.

ama ikimizin de birbirimizden hiç farkı yok.

sen de dünyayı o kadar sanıyorsun ben de.
sen de hiç durmadan yüzüyorsun
hiç durmadan yürüyorum ben de.

sen de bazen cama tosluyorsun.
biliyorsun var öteleri.
ben de.

çıktığımızda dünyamızdan
sen de boğuluyorsun
ben de.

kalsak yine boğulacağız,
bir gün ikimiz de.