al pacino'yu sevmemek

geçenlerde, nerden baksanız 1 ay oluyor, mutfak şefine alpaçinoyu sevmediğimi söyledim. keşke söylemeseydim.

bakın kabul ediyorum, oscar kazanmış, kariyerli bir oyuncu. afrika'nın ücra bir köşesinde mızrakla avlanan adam bile duymuştur adını. godfather serisi müthiş, şeytanın avukatı filminde harikulade oynamış. hiçbir problem yok, ama kendisini sevmiyorum. hazetmiyorum kendisinden napayım şimdi yani.

1 aydır her türlü alpaçino zorbalığına maruz kaldım. filmden anlamadığım, netflix üyeliğimi iptal ettirip, mubi'nin adını ağzıma bile almamam gerektiği söylendi bana. yılmadım, düşüncemin arkasında durdum.

bana dediki git "kadın kokusu" filmini izlede gel. tamam dedim izleyeyim. ben öyle düşüncelerine sıkı sıkıya bağlı biri değilim. düşüncelerin değişmesi gerektiğini savunan, ve bunun gayet normal olduğunu düşünen biriyim. elbette hatalı düşünüyorsam bunu değiştirmem benim kendime olan bir borcum.

neyse filmi izledim ben. kısaca kaza sonucu kör kalan bir yarbayın, fakir genç lise öğrencisiyle new york'ta geçirdiği 3 günü anlatıyor film. alpaçino'nun oscar kazandığı filmde buymuş. tango sahnesi dışında beni etkileyen bir sahnesi yoktu. belki ekstra sondaki alpaçino'nun bağıra bağıra konuşmasınıda biraz övebilirim. ama çokta övecek değilim. bu arada tango sahnesi gerçekten çok iyiydi. oscarı alpaçino'ya ayıp olmasın diye vermişler çok belli. leonardo di caprio abime yapılan gibi.

alpaçino ile aramdaki sorun alpaçino'nun kendisiyle alakalı aslında. benim içimde en ufak bir ısı bile yayıyor. üstelik o çok iyi oyunculuk abi dedikleri sahnelerde bu adam sadece bağırıyor. bağırmanın ve delirmenin iyi oyunculuk olduğunu düşünen insanlar hakkında başka bir entry girmek lazım buarada.

iki mobinge, logar temizlemeyle, davlumbaza yağ sökücü sıkmakla alpaçino'yu sevmeye başlayacak değilim. ya inanmazsınız robert deniro bile bana daha sempatik geliyor.

olabilir, tercihtir.

sadece benim anlamadığım bir tercih. tipine ayar oluyorsun falan anlarım, oyunculuğuna sadece bağırıyor demek olmadı işte.

sayın yazar kadın kokusu filminden bahsetmiş. adam o filmde bir sahnede trafik polisine yakalanıyor, o sahnede hem kör taklidi yapıyor, hem kör taklidi yaparken kör olduğunu gizleyen birinin taklidini yapıyor.

o sahneyi ilk izlediğimde filmi durdurup ayakta alkışladım. uzatmayayım al pacino başkadır.

olabilir gayet normal bir durum. benim de sevmediğim çok fazla tanınmış isim var, sevmek gibi zorunluluğum yok.

sevmeyebilirsiniz, ama kendisi kadın kokusu adlı filmde kör birini canlandırmak için 6 ay boyunca eğitim almış, film bittikten sonra da rolünden dolayı gözleri gerçekten bozulmuş ve gerçekten gözlük takmaya başlamıştır.
kendisini dünyaya kanıtlamış bir oyuncu, işini mükemmelen yapan dev bir aktör. iki gündür bir filmini izliyorum. 3 saatlik bir film, iki güne yaydım, bilerek bitirmiyorum, çünkü o kadar güzel ki oyunculuğu, bitsin istemiyorum. bütün filmlerini izleyecek ve o hayattayken kıymetini bilmek için elimden geleni yapacağım.
bazı oyuncular oyunculuklarıyla dünyayı yerinden oynatırlar, oscar ödülü bile cılız kalır yanlarında. jack nicholson, al pacino, anthony hopkins, gibi...

sevmiyorsunuz, neden sevmediğinizi de biliyor musunuz ? işte buna da bir cevap bulmak lazım gelir...
birini neden sevmediğini de bilmen gerekir.

sorayayı taşlamak tadında başlıklar.

al pacino hayatımda hayranlik duydugum tek kişi.. o karizma o aura kimde var yahu. ay aklıma geldi yine gideyim biraz izleyeyim

sevmemek demeyelim de abartmamak diyelim.
kendisi sokakta simit satsa inanın farkında bile olmazdınız.