aldatan insanı aldatıp bununla övünmek

insanın ne kadar adi, haysiyetsiz, omurgasız bir varlık olduğunu gözler önüne seren olay.
sen bunu kendine yapılmasını istemiyorsun, sindiremiyorsun ama o bana yaptıysa ben de o'na yapacağım diyerek kendi ilkelerini çiğniyorsun. madem ortada bir aldatma var boşan öyle ne bok yiyorsan ye.

hiç hoş değil. aynısını sen yaptın da eline ne geçti.
bu intikam seni rahatlattı mı sanıyorsun ?
ileride karşına çıkıp duracak hep aklına gelecek.
ama yapmasaydın belki de o kadar gelmezdi.

aldatanı aldatmak daha çok kazır zihninize, o yaranın geçmesine bakın siz kazıyıp derinleştirmenin alemi yok.

basitliktir.

kişi her ne kadar başkasını aldattığını düşünse de en başta kendini aldatıyordur. kandırıyordur. bununla övünerek de kişiliğini ortaya koyuyordur. çünkü başka övünülecek yanı yoktur.

aldatılan insanın bir nevi kendi içinde terapisidir.
hani aldatıldı ya, altta kalmaması lazım. ezik değil çünkü.
ezik olmadığı için aynısını yapması lazım.
insanlar kendine çok güzel yazık ediyor hayret. bir insan böyle bir harekete sırf kendine olan saygısından kalkışmamalı bence.

az aldatan ile çok aldatan meselesi, esra erol'de vuku bulan hadise.


buradan