anathema'nın enteresan türk kitlesi

her anathema şarkısının yorum kısmında görebileceğiniz kitle. elin liverpool'undan bir grubun bilmem kaç bin kilometre ötede gerçekten sadık bir dinleyicisi var. nasıl dansa kuduro bu topraklarla özdeşleşmişse anathema'nın özellikle eski şarkılarını dönüp dinleyen bir kesim var. işin daha da tuhaf kısmı bu arkadaşları sokakta da görememekteyiz (belki kadıköy'de angelica tshirtlü bir iki vatandaşa rastlanabilir). ben bu grubun politize de olamadığını, toplumsal temsiliyetlerinin de olmadığını düşünüyorum. dolayısı ile kendilerini ''unique'' hissediyor ve kendi zevklerini kendilerine muhafaza ediyor olabilirler. bir yandan da bu toprakların mayasında derbederlik var biraz;biraz da toplumsal olarak çoğunluk oluşturamayanların hoşgörüsü değil de itilmesi kakılması var. youtube'a yorum yazanlar da bu ötelenmeden nasibini almışlar genelde. tüm bunlar bu grubun tuhaf türk fan kitlesinin oluşma mekanizmasını açıklıyor olabiilir.

iki alttaki arkadaşa ithafen: kaliteli iş anlaşılsaydı alternative 4 (duncan'ın son grubu), alcest, les discrets gibi daha bir sürü alternatif genre'sında grup bilinirdi. spesifik olarak anathema'nın bir popülerliği var; o da kuytu köşelerde. günümüzle açıklanması da bana anlamsız geliyor. evet, günümüz; ''phenomenon''ların, görünen ve gösterilenlerin önem kazandığı ve göze sokulmayanın unutulduğu, hiçbir şeyin ''culturus''a dönüşemediği, hızla tüketilip sindirilip dışkılandığı ve yenisinin istendiği, kolektif uzun dönem hafıza yetisinin kaybolduğu bir çağ. dinleyicinin dinlediğini ''göstermesi'' -yani bir dinletiyi göstergeleştirerek dinlenilen kısmını daha baştan umursamadığını alenen beyanı- bu çağa ait bir refleks ve artık gerçekten de eskimiş olan ''ars'' kaygısı ile üretilmiyor hiçbir şey. çünkü çok kalabalığız ve birey'e, birey'in aklının güzelliğine ithafen hiçbir şey üretilmiyor. her şey sayılara ve oluşmuş taleplere ithafen ''arz ediliyor''. o yüzden bu eski püskü müziklerin türkiye'de sadık bir kitlesinin olması sosyolojik bir unsurdur. dediğin gibi ''shamrain to leave'' yazdığınızda türkçe çeviri falan çıkıyor direkt. anathema için geçerli olan shamrain için de geçerli -ki shamrain'in anavatanı finlandiyada bile popülerliği yok denebilir-... şimdi koy bakalım shamrain'in raindrops'unu story'e (bu fikir bile başlı başına ''odd'', koyanı ''odd''laştırıyor.). sana ''tuhaf'' demeecekler mi? storysine les discrets koyan çocuk (yani orasını, les discrets'ini gösteren çocuk) ''weirdo'' değil midir? hadi bunların toplumsal kabulü zayıf. story'e radiohead koyan bile ennnn iyi ihtimalle ''özenti, kasıntı'' değil mi? gerçekten güzel olan hiçbir şeyi gösteremediğimizin, güzelliği paylaşmanın kişiyi ucubeleştirdiği çağda düşkünlüğü ve dekadansı işaret ettiğinde çağı yakalamıyor musun çoğunlukla? yani itilmiş değil misin, senin güzelin kolektif olan güzellik epitomu ile uyuşmadığı için. dediklerini okuyunca sanki o geç 80'ler erken 90'lar doğumlular albümü baştan sona dinliyor. ülkede bütünlüklü müzik anlayışı hiç olmadı. anathema(ve anathema'giller) dinleyen herkes de hep ucubesi idi bu toprakların (gibi geliyor bana); sadece şimdi daha da ucubeleştiler.

(bkz: işte bunlar hep illuminati)

hiç bir enteresanlığı olmayan durumdur. başlığı açan yazarımızı velvelidle shamrain şarkıları altındaki yorumlara bakmaya davet ediyorum. kaliteli iş kaliteli iştir. kaliteden anlayan insanlar da bu tür grupları keyifle dinler ve "ben bunu dinliyorum bakın, görün" diye de kimsenin gözüne sokma zorunluluğu yoktur. tabiki günümüz insanı buna evrildi siz de haklısınız fakat 90'lar çocukları, 2000'ler gençleri olup, az biraz rock müzik türevlerini inceleme, dinleme şansı bulmuş kitlenin, anathema'yı sevmemesi gibi bir durum söz konusu olmamıştır.

dışlanma vs gibi bahsettiğiniz konulara dahi girmeyi gerek görmüyorum topyekûn yanlış genellemelerdir.