aniden bağırıp bir şey oldu zannettiren geri zekalı çocuklar

sokaklarda, yollarda sık sık karşımıza çıkan ve bizi oldukça şaşırtıp hayretlere düşüren çocuklardır. geri zekâlılıkları daimi değil, anlıktır. o anki sinirle yakıştırdığımız bir yaftadır. fakat bu çocuklar da pek bir dikkat çeker be usta :) yolda gidersin böyle, kendi hâlinde yürürken kafanda son zamanlarda çok dinlediğin şarkı çalar, çeşitli düşüncelere dalar dalar çıkarsın. işte o zaman bir çocuk veya çocuk grubu ''aeaaahhhh!'' diye haykırır. korkarsın, ürperirsin bir anda.

''araba mı çarptı?'', ''düştü mü?'', ''biri işkence mi ediyor?'' diye binbir ihtimâl gelir dimağına ve sesin geldiği yöne kayar gözlerin. sonra sadece keyfî bir nedenle bağırmış, ardından gülmekte olan ve birlikte değişik hareketler sergileyen en az 3, en çok 6 çocuk görürsün. anlarsın ki siyasetten gelen ''en az 3 çocuk şart!'' emri harfiyen yerine getirilmiş ve toplam zekâ değişmediği için her bir çocuğa düşen zekâ payı en aza inmiş. sen çocuklar adına üzülmüşken onların bu yüksek desibelli ses gösterisinin koca bir boşluktan ibâret olduğunu görmek üzer, kahreder.

bre çocuklar, ne diye böyle bağırırsınız sokak ve yol ortalarında? derdiniz nedir? salt bağırmak için bağırılır mı? bağırmanın bir amacı olmalı. insanları tedirgin etmek, kızgınlıklarına kızgınlık katmak ve boğazınızın en fazla ne noktaya kadar patlayabildiğini test etmek için mi bu onca gereksizlik? ayarlayın sesinizin tonunu, tepkilerinizi, isyanlarınızı ve iç karışıklıklarınızı. osmanlı gibi hasta adam muamelesi mi yapalım? aramızda 1'er lira toplayıp geri ödemeli mi verelim? kapitülasyon mudur isteğiniz? yoksa yalnızca 1-2 saniyeliğine dikkatleri paratoner gibi üzerinize çekmek mi? yapmayın, etmeyin kardeşler.

ben hala o çocuğum, böcek görünce geç saatlerde titreyerek haber veriyorum resmen.

aşırı şımartılmanın neticesi olan ilgi delisi çocuklardır.