aniden gelen çay demleme isteği

oryantalist bir güdüyle benim gibi avrupai ve çağdaş bir adama bile gelen histir. hiç unutmuyorum geçen sene amsterdam'da 2 hollandalı, 1 ingiliz, 1 de alman arkadaş oturuyoruz. bir anda kalkıp "ben bir çay koyim ya" dedim. herkes aval aval yüzüme baktı. yediğimiz keklerin etkisiyle midir bilmem. o anı tarif edemem. sanırım genlere işlemiş.

özetle; var böyle bir his ve insana sık sık gelir. en fenası da gece bu hissin gelmesidir.

(bkz: seviyorsan git demle bence.)*

benden hiç gitmeyen istektir.

"aniden gelişen kuymak yapma isteği" ile paralel seyreder.

çay demleme deyince nedense aklıma bu geldi kssjsjks