ankaralılar yüzmeyi nasıl öğrendi sorusu

yalnızca gülmek maksadıyla açılmış bir başlıktır.*


sahi, ankaralılar yüzmeyi nasıl öğrendi?

cemre parkında

leğende. en sağlıklısı da odur.

didim'e yerleşerek.
didim denen yerin %50'si kürt %90'ı ankaralıdır.

(bkz: eymir gölü)
(bkz: kızılcahamam)
(bkz: karagöl)
(bkz: mogan gölü)
(bkz: tuz gölü)

bu kadar göl var, yine de deniz yok diye triplere girip öğrenmemişlerse ayıp etmişlerdir.

keçiören-etlik'teki belediyenin yüzme kursuna giderek.

akdeniz ve ege sahillerinde, sadece angaralıları değil çoğu iç anadoluluyu da görüyoruz. hepsi için demiyorum tabi ama çoğunluğu ayağım mutlaka yere değsin, ayağa kalkınca dizimi geçmesin, yüzerken bir elimi dipte kuma koyayım ondan güç alayım, bana yüzme gerekmez manda gibi gölleneyim modundalar. özetle dört beş yaz deniz kenarına geldikten sonra yüzmeyi biraz söküyorlar. sonra kendilerini karadeniz'e davet ediyoruz. gelemiyorlar.

-

gölbaşı'nda.
bir arkadaşım orda kaptanlık eğitimi almıştı.
kaptanlık eğitimi verilen yerde yüzme eğitimi de verilebilir. gölün kenarında sahil yazıyor valla, bende ilk gördüğümde gülmüştüm ama gerçek.

gelelim gerçeklere, ankara yüzme havızu dolu bir şehir. ankara yüzme öğrenmek için ideal yani. yüzme öğrenin, yüzme öğretin.

iktidara dik dura dura bi yatamadık ki öğrenelim yüzmeyi !

ben antalya'da ve trabzon'da öğrendim. bir sorudur. iç anadolu insanının çoğu deniz nedir onu bile bilmez. yaptıkları maksimum faaliyet kötu arabalarıyla saçma müzikler açip ıssız yerlerde içmektir.

random riellor yüzme kısmına değinmiş. sadece yüzme değil, sualtı sporları için de çeşitli imkanlar sunar ankara.

ben deniz kenarında büyüdüm ve yüzme bilmiyorum. öğrenmek isteyen öğrenir yani...

başlığı açan istanbullu ve yüzme bilmiyorsa ben de meja olayım..

yüzme havuzuna giden bir arkadaşımla bahçe duvarının üzerinde otururken.

bana şunları anlattı:

“denize gidince ağzından nefes al, başını suya sok ve burnundan nefes ver. göğsün kabarık dursun, böylece nefesinin tamamını vermezsin, böylece can simidi gibi seni kaldıracak. yüzüstü suya yat ve burnundan nefes ver. bacaklarını sopa gibi tutarak çırp. ayakların suyun biraz içine girsin, biraz dışarı çıksın. çok su sıçratma. dizlerini kırma. kafanı yukarı kaldırma. kaldırırsan ayakların çok aşağı gider. yüzün hep suyun içinde olsun. nefes almak istediğinde kulaç atarken kafanı yana çevir. bir kulağın suda olacak, yan yatar gibi. ağzınla hızla nefes al sonra yüzünü yine suya göm ve yavaş yavaş burnundan nefes ver. ihtiyacına göre her 3-4 kulakta bir belirli bir ritimle nefes alırsın. kulaç atarken elini havadan mümkün olduğu kadar ileriye doğru at. elin suya girince suyu geriye doğru it. parmakların tam kapalı değil hafif aralık olsun. kolun göğüs hizasına yaklaşırken dirsekten 90 derece kırılmış bir pozisyona gelsin. sonra daha da geriye götür ve su yüzüne çıkınca tekrar önüne doğru at.”

kafama kazıdım. ilk deniz tatilinde denedim ve başardım.

(bkz: öğrenemedi)

çok üst düzey bir espriymiş gerçekten, bu espriyle ülke kalkınır:

anam güccühen beni eymir gölüne atmış. boğulmamak için çırpınan ben sonunda yüzmeyi öğrenmişem.

ne demek nasıl öğrendi arkadaşlar, siz balıksınızda biz uçan memeli miyiz