1.
j’ai tué ma mère
xavier dolan'ın yazıp yönettiği 1 saat 39 dakikalık oscar aday adayı film.
26 dalda ödül almış, 15 dalda aday gösterilmiş olup 2009 yapımlıdır.
16 yaşında, anne babası ayrılmış ve annesiyle yaşayan bir genç olan hurbert'ın annesine olan yabancılığını, onun, herkesin oğlu olmak isteyebileceğini ama annesinin oğlu olmak istemeyişini anlatır. anne ve oğul arasındaki yabancılaşmayı.
albert camus'nün yabancı kitabına benzer. annesi onun için sadece bir yabancıdır.
hiç anlaşamazlar ama sever yine de. annesiyle yaşamayı esaret olarak görür. doğmuş ama göbek kordonu hâlâ annesine bağlıdır, belki de hepimizin göbek bağı annesine bağlıdır, tâ ki anne ölene kadar anneye görünmez göbek bağı ile bağlıyız. o bağ ancak ölünce kesiliyor.
filme dönelim, hurbert resim çizmeyi çok seven bir öğrenci ve homoseksüel olduğunu annesi sonradan öğreniyor. oğlunu bundan korumak istiyor. başka hiç çocukları yok.
hurbert annesine o kadar uzaktır ki öğretmenine annem öldü diye yalan söyler. annesini gerçekten öldürür, fiziksel değil ruhsal olarak kendi içinde her gün ona biraz daha yabancılaşır. doğru dürüst konuşamazlar bile çünkü annesi alzheimer gibidir, dün konuştuklarını sabah unutur. hurbert ise tam tersi, hiçbir şeyi unutmaz. güzel bir ayrıntıydı bu. anne yaşlandıkça unutkanlaşırken çocuksa geçmişi daha iyi hatırlar.
çocuğun tek olduğu sahnelerde görüntü renksizdi, annesiyle olan bütün sahneler ise renkli.
hayatımıza renk veren şeyin anne olduğuna güzel bir bakış açısı getirilmiş.
çünkü yalnızken hayatı siyah beyaz görüyor...
film çok güzeldi, başrol oyuncusu çocuk aslında hemde yönetmen, hem oynayıp hem yönetmiş hemde yazmış. kameraya hakimiyeti ve renkleri/ ışığı kullanma biçimi o zamanki yaşına(18) göre gayet iyi.
mutlaka izlenesi bir film.
insan annesini neredeyse bilmeden sever, ve bu sevginin köklerinin derinliğinin farkına ancak son ayrılıkta varır
xavier dolan'ın yazıp yönettiği 1 saat 39 dakikalık oscar aday adayı film.
26 dalda ödül almış, 15 dalda aday gösterilmiş olup 2009 yapımlıdır.
16 yaşında, anne babası ayrılmış ve annesiyle yaşayan bir genç olan hurbert'ın annesine olan yabancılığını, onun, herkesin oğlu olmak isteyebileceğini ama annesinin oğlu olmak istemeyişini anlatır. anne ve oğul arasındaki yabancılaşmayı.
albert camus'nün yabancı kitabına benzer. annesi onun için sadece bir yabancıdır.
hiç anlaşamazlar ama sever yine de. annesiyle yaşamayı esaret olarak görür. doğmuş ama göbek kordonu hâlâ annesine bağlıdır, belki de hepimizin göbek bağı annesine bağlıdır, tâ ki anne ölene kadar anneye görünmez göbek bağı ile bağlıyız. o bağ ancak ölünce kesiliyor.
filme dönelim, hurbert resim çizmeyi çok seven bir öğrenci ve homoseksüel olduğunu annesi sonradan öğreniyor. oğlunu bundan korumak istiyor. başka hiç çocukları yok.
hurbert annesine o kadar uzaktır ki öğretmenine annem öldü diye yalan söyler. annesini gerçekten öldürür, fiziksel değil ruhsal olarak kendi içinde her gün ona biraz daha yabancılaşır. doğru dürüst konuşamazlar bile çünkü annesi alzheimer gibidir, dün konuştuklarını sabah unutur. hurbert ise tam tersi, hiçbir şeyi unutmaz. güzel bir ayrıntıydı bu. anne yaşlandıkça unutkanlaşırken çocuksa geçmişi daha iyi hatırlar.
çocuğun tek olduğu sahnelerde görüntü renksizdi, annesiyle olan bütün sahneler ise renkli.
hayatımıza renk veren şeyin anne olduğuna güzel bir bakış açısı getirilmiş.
çünkü yalnızken hayatı siyah beyaz görüyor...
film çok güzeldi, başrol oyuncusu çocuk aslında hemde yönetmen, hem oynayıp hem yönetmiş hemde yazmış. kameraya hakimiyeti ve renkleri/ ışığı kullanma biçimi o zamanki yaşına(18) göre gayet iyi.
mutlaka izlenesi bir film.
insan annesini neredeyse bilmeden sever, ve bu sevginin köklerinin derinliğinin farkına ancak son ayrılıkta varır
devamını gör...
2.
adele'in hello klibinin yönetmeni xavier dolan'ın yazıp yönettiği bir gencin annesiyle arasındaki sevgiyi; aynı zamanda uçurumu konu ediniyor.
o klibi çekiş tarzından etkilenmesem bu filmi belki izlemezdim.
"+ben ölsem ne yapardın?
-yarın ben de ölürdüm."
insan annesini neredeyse bilmeden sever, ve bu sevginin köklerinin derinliğinin farkına ancak son ayrılıkta varır
o klibi çekiş tarzından etkilenmesem bu filmi belki izlemezdim.
"+ben ölsem ne yapardın?
-yarın ben de ölürdüm."
insan annesini neredeyse bilmeden sever, ve bu sevginin köklerinin derinliğinin farkına ancak son ayrılıkta varır
devamını gör...