anneye bakınca görülen en acı şey

bir gün yok olacağı ve buna engel olamayacağım gerçeği.

gelecekte yanında olmayacak birinin şimdiki halinin elinden kayıp gitmesi nedir bilirim.

zor.

zihinsel faaliyetlerinde mutsuzluğa ve rutin hayata bağlı oluşan yavaşlama.
keyifsiz görmek.

anne, kadın bir evin taşıyıcı kolonudur.
anneyi oradan çekip alırsan ev değil alem başına yıkılır.
o bakışlardaki tedirgin eden şey şundandır,
kendinize sorarsınız,
annem yamuluyor mu, evimin kolonu yamuluyor mu...

evin sahibi dişi aslandır. sahip ölünce sadece eş ve evlatlar değil, bütün eşyalarla birlikte ev de öksüz kalır.. öksüz kalmak öyle basit bir mesele değil..

allah analarımızı başımızdan ayırmasın
gölgeleri yeter.

en son omuzlarının küçülmüş olduğunu fark ettim. daralmış gibiydi...

(bkz: annene bak gör halini)

canımı görüyorum. canım anneciğim. bence bir insanın tanıyabileceği en iyi insan annesidir. kötü anneleri küme dışında bırakıyorum. annenizi sevin ona kötü davranmayın.

mutsuzluğu öğrenmiş ve öyle devam eden bir anne.
güzel şeyler yaşamadı. ama çok güçlü. ve pes etmiş.