antik kentleri gezerken duyulan his

bir daha gelmeliyim buraya. tekrar ve tekrar. eminim, kaçırdığım şeyler vardır.
acaba insanlar burada nasıl yaşamış, günlük rutinleri nasılmış? gibi gibi birçok mesele dönüyor kafamda.
ve bazen de oraya ait hissetmek… sanırım “burada yaşamış olabilirim” diye düşünmek.

keşke arkeolog olsaydım düşüncesi. bir taş üstündeki bir çiziğe bakıyorsun ve onu oraya kazıyan insanı, bulunduğu ortamı, hayatını, duygularını, düşüncelerini merak ediyorsun. insanlık tarihi bir film olsa oturur baştan sona seyrederim. hatta mümkün olsa yaşamış her insanın, istisnasız her insanın hayatını izlemek isterdim.

likya yolu'nu tamamlama güdülerinden biridir. bazen kendinizi bir kral, bazen bir köle, bazen bir tüccar, bazense serkeş bir gezgin gibi hissetmenizi sağlar. patikalar, tapınaklar, şehirler... yeşilden maviye uzanan ve gök mavisi ile suyun mavisinin nerede başlayıp nerede bittiğini kestiremediğiniz manzaralar... benim fena canım çekmiş, yeniden rota oluşturma zamanım gelmiş.

o çağlarda bu bölgede yaşasaydım ne yapıyor olurdum acaba hissi.

buram buram kadimlik... bünyeye kadimlik yükleniyor...

onlar hiç yeryüzünde dolaşıp, kendilerinden önce yaşamış olanların sonlarının ne olduğunu görmediler mi? onlar ki, kendilerinden daha güçlü idiler, yeryüzünü onlardan daha çok değerlendirmiş, daha derin izler bırakmışlardı ve dünyayı daha fazla mamur etmişlerdi. onlara da elçiler, delillerle gelmişlerdi. gerçekleri reddedip sonunda yok olup gittiklerinde, allah onlara haksızlık yapmış değildi, ama onlar kendi kendilerine haksızlık edip, yaratılış gayesi dışında yaşamaya çalışmışlardı.

rum 9.

efes antik kentine gitmiştim, hissettiğim şey susuzluktu. aşırı derecede sıcak bir lokasyon, öyle bir şişe su falan yeter diye düşünmeyin sırtına damacana bağlasan yeridir yani. bir de su alabileceğin yer taa mekana giriş kısmında yani gidip oraya dönememekte var.

gölgelik bir yerde yok, sütunların dibine kurbağa gibi yapışmıştık.

aphrodisias ı ne zaman görsem, sanki orada yaşamışım hissi uyanıyor bende. keşke arkeolog olsaymışım derim.

aphrodisias’ta arkeolojik kazılar ara güler’in tesadüfi ziyaretinden 50 yıl önce başlamış. ara güler hem burasının hem de nemrut’un çektiği fotoğrafların yabancı dergilerde yer bulmasıyla daha geniş çevrelerce tanınmasına katkıda bulunmuş.

bizim ülkemizde ilgi görmemiş. abd’li arkeologlar gelip incelemeler yapmış ve yapılan çalışmalarla buranın antik aprodisias kenti olduğu anlaşılmış.

halen daha da, ülkemizde kültürel hazinelere deger biçme ve saygı yok. altın ve değerli hazine avcıları her yeri delik deşik ediyor. bu da insanın içini acıtıyor. buyrun bir kaç foto;

burayı tasarlayanlar, yapanlar, buralarda yaşayanlar bir zamanlar kanlı canlı insanlardı. şekli biraz farklı ama özü bizimkilerle aynı sevinçleri, üzüntüleri, kaygıları, kıvançları vardı. onlar göçtü, rüzgar kemiklerinin tozlarını savurdu. kimlerdi acaba. torunununtorunununtorununtorunu şu bana nane maydanoz satmaya çalışan kadın olabilir mi? o zaman da nane ve maydanoz yetiştiriyorlar mıydı?
bin yıl sonra bizim şehirlerimizin yıkıntıları arasında dolaşanlar da aynı soruyu soracak mı=

sıkılıyorum ben
taş abi en nihayetinde

zamanda yolculuk yapar gibi..