araba kullanmaktan korkmak

yarın sürücü kursuna kaydolacağım için yaşadığım panik ve dehşetle sizleri darlamak istediğim için ve teskin edilmek için açtığım başlıktır.

araba kullanmaktan çok korkuyorum. bu yüzden hep toplu taşıma aşığı olmuşumdur. ayrıca yalnız ölmek de istemiyorum ölünecekse bütün otobüsle ölmeyi tercih ederim.
büyükşehre taşındığımdan beri bu araba kullanma korkusunu gözümde iyice büyütmeye başladım. o trafiği gördükçe kendimi kavşaklarda, çift yönlerde hayal edip edip panik atak geçiriyorum. çoğu yer hindistan trafiği gibi, millet kafasına göre takılıyor çok korkunç. sadece trafik, kalabalık değil mesela park etme hatta park yeri bulma konusunda bile panik yaşıyorum. bayağı bir fobi edindim kendime böyle böyle. şimdi direksiyona geçsem biri kornaya bassa arabayı sürer direkt duvara vururum, sonra da bırakıp koşarak kaçarım gibi geliyor gta’daki gibi.
ama böyle giderse öğrenmek için cesaretimi hiç toplayamayacağımı fark edip yarın koşa koşa kursa yazılmaya karar verdim.

1 keresinde hizli giderken bir cocuk onume cikti ve nasil olduysa cocugu ezmedim. o gunden beri direksiyon basina gecmeye tirsarim. 20 yil gecti neredeyse.

kendine bir adet oyun direksiyonu al ve evde simülasyona gir

bu korkunun muhakkak üzerine gidimelidir çift pedallı bir araç ile işinin ehli bir direksiyon eğitmeninden -babadan kocadan değil- eğitim alınmalıdır. ilk etapta tenha yerlerde daha sonra yavaş yavaş trafiğin yoğun olduğu bölgelerde eğitim yapılabilir. direksiyon sınavı ile ilgili tek gerçek ise kullananın değil ezberleyenin sınavı olduğudur. çok iyi araç kullanıyor olabilirsiniz fakat koniler arasına park ederken kaldırıma uzaklık 51 cm olunca kalıyorsunuz.

acemiyken bu korku çok fazla olur ama zaman geçtikçe alışırsınız.

evet korkunun üstüne gidilmelidir, ama bu arkadaşımız olayı uç noktalarında yaşıyor, bu arkadaşın araba kullanması çevreye tehlike arz ediyor ve ben bu kişileri az çok biliyorum, o üstündeki panik havasını uzun süre atamazlar direksiyon başında.
normalde de anladığım kadarıyla panik bir insan, bence de kullanmamayı tercih edebilirsin, gerek yok.
herkes araba kullanacak diye bir kaide de yok, ben 10 yıldır kullanıyorum, direksiyonun başına ilk defa geçtiğimde nasıl bir soğukkanlılıkla çalıştırıp kullandıysam, şuan da hala aynıyım.
bence de kullanma. çoluğu çocuğu milleti bir panik halinde çiğnersin, ömür boyu hem adli hem vicdani kısıtlama yaşarsın.
yanlış anlama, seni düşündüğüm için değil, insanları düşündüğüm için kullanmanı tavsiye kesinlikle etmiyorum.

korkmaktan ziyade çekinmektir; araç kazalarının insana reva gördüğü sonun iğrençliğini ne kimseye ne de kendine reva görmek istemediği içindir.

bu kadar yoğun korkuyorsanız muhtemelen korktuğunuz başınıza gelir. ilk kriz anında gazla freni karıştıracağınızdan insanların ve hayvanların can sağlığı için bu meseleyi rafa kaldırın. bu yükseklik korkusu gibi zararsız, tehlikesiz ve illa ki üzerine gidilmesi gereken bir korku değil. bir tonluk metal yığınına insanın ulaşamayacağı hızlar veriyorsunuz ve çarptıklarında yarattıkları etki onlarca yüzlerce tona varıyor. siz siz olun yol yakınken dönün bu işten.

kendine ve reflekslerine güvenmeyen insan çekincesidir. dalgın, dikkatsiz, telaşlı bir yapınız varsa ya da kriz yönetimi becerilerinden yoksunsanız önce bunları halledip sonrasında araba kullanmak gerekiyor. aslında sizin karar vermenize de gerek yok, psikoteknik testten geçebilirsiniz.

2011 de ehliyet almama rağmen 5-6 ay öncesine kadar birkaç sefer dışında araba kullanmamıştım. asla araba kullanabileceğimi de sanmıyordum. ki böyle düşünürken bi yandan da her gün forklift ve kepçe kullanıyordum iş yerinde. ama fabrikada dikkat etmem gereken çok az şey vardı ve aracıyla üzerime gelen kimse de yoktu.
neyse 5-6 ay önce araç kullanmaya başladım ve şimdilerde bayağı bayağı iyiyim gibi geliyor bana. şehir içi, şehirler arası kullanıyorum gayet.
yalnız bunda her gün sabırla benimle gezen arkadaşım, hocam çok etkili. normalde hoca öğrenciyi azarlar fakat ben onu azarlıyordum da yine alttan alıyordu. *

bence en önemli konu kendi aracınız olacak, çarparsam nolur derdiniz olmayacak. 2.olarak da bildiğiniz civarda araba kullanarak başlayın. adım adım gezdiğiniz yerlerde kullanırsanız özgüven oluyor. bursa'da izmir yoluna çıkalım mı dediğinde arkadaşım daha değil diye diye tam 1 ay ataevler'den çıkmadım. bulvara bile çok nadir giriyordum. şimdilerde bile navigasyonla gittiğim yerlerde anlık olarak saçmalayabiliyorum. o yüzden kesinlikle ama kesinlikle bildiğiniz yerde kullanarak başlayın.

her fani bu duygudan geçer. kimi çabuk atlatır kımı yıllarca cebelleşir. yıllardır araba kullanırım ama hala başkasının arabasını kullanacaksam rahatsız hıssederım.
hatırlıyorumda ben ilk zamanlar arabaya bınınce sakız atardım agzıma stres yaptıkça şakuduk şukuduk çiğneyerek baş ettim o dönemde kaldı ki ben sakızdan nefret ederim kendinize stresle baş ettirecek bir yöntem de siz bulabılırsınız

anksiyete bozukluğu ve panikatak olan kişilerde çok sık gözlenen durumdur. zaten refleksiniz iyi değilse, en ufak olayda heyecan yapıp bocalayan yapınız varsa hiç ehliyete falan bulaşmayın ömür boyu arabasız gezin daha iyi.

"kaza yaparım, iyi parkedemem, arabayı kaldıramam, rezil olurum." diyen birisi.
ama arabayla sarsıcı bir kaza geçirmiş birisi de olabilir.

o kadar büyük hacme sahip bir şeyi kontrol edemeyeceğime inanmamdandır. çok istesem yapar mıyım, evet yaparım ama istemiyorum da. reflekslerim oldukça iyidir ama asla işin refleksten ibaret olduğunu düşünmüyorum.
çocukken 4 tekeri olan neye binsem kusardım, hu yüzden kendimi bildim bileli arabalara karşı soğuk olabilirim. uçak, tren, hatta bazen gemi tutmaz ama araba... o yüzden küçük yaşta belki yine bisiklete ilgi duydum ve motorsiklet sürmek istedim hep. eğer bir gün özel aracım olacaksa bu kesinlikle bir motosiklet olur.
ha demeden edemeyeceğim, araba kullanmanın "erkeklik" kıstası olduğu bir ülkede bence şanslı bir erkeğim ki arabalara karşı hissim hep böyleydi, böyle leş bir düşünce yapısının parçası olmadım hiçbir zaman.

acemi sürücülerde olabilen durum. oysa trafikte ne andaval insanlar var onlar bile kullanıyor mentalitesiyle hareket edin alışma sürecini kolaylaştırıyor. bir süre sonra yürümek gibi bir şey oluyor. direksiyon başında otomatik yapıyorsunuz yapmanız gerekenleri ve hiç düşünmüyorsunuz bile üzerine.

panikatağı çözmeden trafiğe çıkmayın, elinizi direksiyondan çekin.

araba kullanmaktan değil de karıştıkları zaman panik oluyorsunuz.

baba: yavaş yavaş, yavaşşşşşş.
x: yerler yaşşşşşş.
baba: dur lan sağda.

iki yıl önce bir hafta direksiyon dersi aldım bana göre gayet de iyi kullanıyordum. eşimin memleketine giderken al sen kullan dedi. aydın otobanında gayet rahat bir şekilde arbayı kullanırken 2 tane manyak önümde yavaşladı sollayamadım da 5. viteste hızım 60 kadar düştü. vitesi de düşüremedim çünkü geçmedi. sonuç olarak vites halatı kopmuş çekici üstünde sanayi macerası saatlerce korkudan ağladım. o günden beri direksiyona geçmiyorum.

neredeyse iki yıl önce açtığım başlığa denk geldim ve fark ettim ki hala korkuyorum.

yanımdaki şoför aniden alnına bir kurşun yiyip ölür de direksiyona geçip peşimdeki mafyalardan kaçmak durumunda kalmazsam türkiye’de araba kullanacağımı zannetmiyorum.

uzun bir süre yurtdışında araba kullandım çünkü canına yandığımın memleketinde arabasız olmak evsiz olmaktan daha beterdi. korkumu yendim, alıştım, avucumun içiyle direksiyon çevirir kıvama geldim ve türkiye’ye döndüm. alıştım ettim, burda da kullanmaya devam ederim diyordum ki bir baktım daha çok korkuyorum.
burada araba kullanmadığım için kim nerde napıyor, levye tam olarak ne işe yarar bunlara çok dikkat etmemişim meğer. şimdi her şeye bakıyorum, baktıkça fena oluyorum.
meğer gerçekten sinyalin ne olduğunu bilmeyenler varmış bu ülkede. adam solluyor, sağlıyor, önüne kırıyor utanmasa arabanın üstünden atlayacak.
lan benim araba kullandığım yerde kesik çizgi bittikten sonra şerit değiştirmeye kalkınca ensende bitiveriyordu polis, bugün taksici abi şoordan dolanmayah abla yav diyip sağa dönülen yerden üç şeridin önünü kesip sola döndü! delirmiş millet! hindistan’da mıyız gerçektennn!

kırk küsür yaşına gelip de atlatamadığım korku.. bu sene galiba yenicem. evet ben de birine çarpmaktan korkuyorum.