arap sevip türk gencini vatan haini ilan etmek

elbette ki malum kesimin yapacağı iştir!

filistin için meydanlara dökülmek özgürlüktür, ama kendi ülkende elektrik faturasına, barınma sorununa ya da ifade özgürlüğüne dair sesini yükseltmek “hainliktir”.
çünkü mesele hak aramak değil, kime arandığıdır.

bir tarafta; başka bir ülkenin halkı için sloganlar atan, bayraklar sallayan, kepenk kapatan, kamu düzenini aksatmak pahasına eylem yapanlara alkış tutulur. bu hareketlerin adına “vicdan”, “ümmet bilinci”, “insanlık” denir.
diğer tarafta; kendi ülkesinde kendi geleceği, özgürlüğü ve yaşam koşulları için sokağa çıkan gençlere “terörist”, “vatan haini”, “dış mihrak uşağı” gibi sıfatlar uygun görülür.

çelişkinin bu kadar aleni olduğu başka bir coğrafya var mıdır, bilinmez. ama bizde her şey mümkün.
çünkü burada milliyetçilik de, insan hakları da, mazlumdan yana olmak da, hep seçicidir.
aynı kişi hem “kudüs kırmızı çizgimiz” der, hem de hakkını arayan üniversite öğrencisini polisle ezdirir.

anayasada yazan “toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkı”, bazılarına yok hükmündedir.
ama iş filistin olunca, sınır da yok, yasak da yok, biber gazı da yok. hatta meydanlar açılır, kameralar çevrilir, destekler yağar.

arap sevince mücahit, ama türklük bilinciyle hak arayınca vatan haini…
peki kim gerçekten hain?
hakkını arayan mı, yoksa sadece kendine hak gören mi?