araya giren yazın ayıramadığı üniversiteli çift

elleri öpülesi insanlardır. hacım bunlar genelde eylül gibi tanışıyorlar. biz de yaptık, öğrenci dostuyuz.

kayıt sırasında önümde duran kızla çıkmışlığım vardır. her neyse.

aylardan eylül. kentlerden iç anadolu. oğlan trabzondan, kız egeden. bunlar o sene harika bir ilişki yaşar.

boktan öğrenci evlerinde, teknoloji çağının verdiği nimetlerden fazlasıyla yararlanırlar. zamanında bizim evde uydu tv varken, leş öğrenci evinde sabaha kadar belgesel izlerdik. onun gibi bir şey.

"3'ümüz bölüşsek" şeklinde öğrenci mantığı ile hareket ettik elbet.

derken yaz gelir. kız gider. izmir mi artık, aydın mı? gider o kız yazlığın birine. şu ara zaten korona kısıtlayıcılığından yeni çıkılmış, bedenler yanmış vaziyette.

önce telefon kavgaları başlar. kıskançlık üst düzey olur bu yaz zamanlarında. kızlar da, allah var, yazlıkta 2 erkek görünce soğuk konuşmaya başlar. genelde yamuk yapan taraf onlardır. erkek kıskanır. gereksiz kavga çıkarır. ilişki biter. kız aramaz. erkek içip içip mesaj atar. kız telefonu açar ama, "lütfen aramööö babamlayım" der. fonda yüksek sesli müzik vardır. erkek, salak değil ya, anlar...

tekrar eylül gelir. kızla erkek aynı kampüste buluşur.

yaz mevsiminin ayırmadığı çiftlere saygım sonsuz. %70 bitiyordu. şu an gençlik daha hızlı olduğuna göre, oran %92.09 dur.

gözden ırak gönülden ırak diyen atamızı öpmek lazım.