artık bir önemi yok balkonda otururken fark ettim

rahatsız uktesidir.

böyle birden olaylar kafanda yapboz parçası gibi birleşir ya onun gibi bir his işte.

eskiden kalbimi acıtan, kıran şeyler artık umrumda da değil.

balkonda her ne yapıyorsanız, aklıma onunla ilgili anı geldi eskiden olsa gözlerim dolardı da artık ufak bir tebessüm etmekle kaldım.*

artık bir önemi yok,bomba düşünce ölen bisiklete binmiş çocuğu görünce farkettim.

bizim evde balkon yok, olmayan balkonda otururken fark ettim.*

tuvalette aydınlanır insanlar ekseriyetle ama balkon da olur.

bu hayatta iki büyük aydınlanma yeri var; mutfak masası ve balkon. üniversitede arkadaşlarla sohbet ederken dönüm noktası dediğimiz kararları mutfak masasında alırdık. aynı grup salonda otursak hiçbir şey çıkmazdı. demek ki burada önemli olan nedir? tabi ki mutfak masası. benzer şekilde gece yarısına doğru ışığı açmadan balkona çıkarsanız eğer, öncesinde düşündüğünüz halde gözünüze görünmeyen çoğu şey birden beliriverir. burada da önemli olan nedir? tabi ki balkon.
"ben yine ne anlatıyorum ya" demeye başladım şuan ama dediklerimde ciddiyim. ya da siz balkonu masayı falan boşverin, insanın ciddi ve dürüst şekilde düşünebildiği her yer aydınlanma ortamı diyelim biz. siz yeter ki cesur ve dürüst olun.

aydınlatma için de bir şey değil dostlar.*

içine uzun zamandır dert olan şeyin değiştirilemeyeceğini fark ettiğinde gelen bir aydınlanma hissidir. rahatlıktır.

az önce duyduğum bir sözden sonra içimde olan minicik bir umut tanesi de yitirildi.
istediğim şey olur mu?
-geçmiş olsun.gerçekten artık bir önemi yok.*

(bkz: gereksiz pozitiflik) kaldıramam.

rahatsız ukdesi idi.

tam da bu anı yaşarken karşında duran sevgilinin dudaklarına yapışmak... tarif edilemez bir his.
lakin bir şey eksik gibi sanki ama bir türlü bulamadım. bu arada hava biraz serin gibi en iyisi içeriye geçeyim ben.

yeminle tam balkonda oturuyorum baktım olası yok s.et dedim sözlüğe girdim karşıma gelene bak hele hele bir bak