artık benim geleceğe dair umudum yok hayalim yok beklentim yok

gençliğim aklıma geldi bir an. ya biz 18 olsak da cluba gitsek, barlara girebilsek artık diye heyecan yapıyorduk. yine vardı suicidal insanlar o zamanlarda da, ama bu kadar değil. ya gençsiniz.. sıkıntılarınız olacak, bizim de vardı, ama tutunmayı bilirseniz bir şeylere, zevk almasanız da vaktiniz güzel geçer en azından..

yapman etmen kuzum. 21 yaşında ne derdi olabilir ki bir insanın demicem, mutlaka vardır da büyüdükçe, büyünebilirse hiç bir önemi olmuyor..

bir yakınım şöyle bir şey söylemişti motivasyon amaçlı.. 'abdul tamam derdin şu anda büyük ama bundan 5 sene sonrasını hayal et ve derdinin o zaman hiç bir öneminin olmayacağını anla, hayat bir şekilde devam ediyor' hakikaten de o an anlamsız gelmişti. 5 sene sonra çiçek gibiydim.. ne zaman bir derdim olsa 5 sene sonrasını hayal ederim, zaten kaç 5 sene yaşanacak ki allasen.

korkunç ekonomiye, iğrenç bir siyasi ortama ve baskıcı zihniyete sahip bir ülkede kendi canına kıymış zavallı bir gençtir. bu ülkede akpliler hariç kimsenin umudu kalmadı, ekonomi zaten berbat durumda, türk milleti eğlenceye karşı bir millet, kimse kimsenin mutlu olmasını çekemiyor, yozlaşmış düşünceler her yerde. böyle giderse çok fazla benzer haber okuyacağız diye düşünüyorum.
ama olur da bu nedenlerden dolayı canına kıymak isteyen biri bunu okursa, böyle bir hata yapmayın demek istiyorum. bizlere iyi bir ülke bırakılmadı, doğru, ama sırf bu yüzden yaşamaktan tamamen vazgeçmeye gerek yok. çevrenizi değiştirmeye çalışın bir şekilde, mümkünse daha iyi bir yere taşınma hayali kurun. çok zor, biliyorum. ama imkansız değil. bağımlılık da çözülemeyecek bir sorun değil. evet, bu da çok zor. ama bu da imkansız değil.
en azından hayata bir şans daha verin.

aklıma nazım üstadın şu sözünü getirdi:
"ölüyor insanlarımız - ne kadar çok öyle genç
ve fütürsuz.
halbuki ne çok haketmişlerdi
yaşamayı..."

bir yaşlının ölümü külfettir, bir gencin bu şekilde ölümü ise adaletin, umudun, devletin, hakkın ve hukukun ölümüdür. yazık olmuş gencecik insan.

yaşarken intihar etme sanatını öğrenmemiz gerekiyor belki de. kendimizi değil sorunlarımızı, içimizdeki canavarı öldürmek.

umudunu kaybetmek, tutunabilecek bir şeyin olmadığını/kalmadığını fark etmek çok zor. çaresizlik işte... herkesin sorunları olur tamam ama bir şekilde sizi hayata bağlayan bir şeyler bulmuş ve hayır henüz değil diyebilmişsinizdir. bu çaresizlik öyle kolay değil, bir günde varmıyorsunuz bu noktaya. içinde biriktirdiklerini bir fark eden çıkarsa ve sana destek olmak için elini uzatırsa ne ala. kimsenin fark etmediği biri olduğunu anlamak, hayatının amacını bulamamak, mentorunla karşılaşmamak ve artı olarak günlük yaşantında karşı karşıya kaldığın sorunlar birleşince bu noktada buluyorsunuz kendinizi. bu noktaya varmak da son adımı atmak da öyle kolay değil. böylesinin daha iyi olacağına inandıysa ne denir daha. geride kalanlara sabır diliyorum. umarım daha iyi bir yerdesindir güzel kardeşim...

geleceğin olduğuna bile şüpheleyiz. boş kuruntulara girmek istemiyoruz.

türkiye'nin durumunu gözler önüne seren olaydır. bu ülkedeki gençleri bu raddeye getirenler utansın. artık 13-14 yaşındaki çocuklar bile daha lisedeyken bir şekilde yurt dışına çıkıp kendini kurtarma hayalleri ile büyüyor.

"benim geleceğe dair umudum yok, hayalim yok. hayattan bir beklentim yok." okurken bile insanın boğazına bir şeyler düğümleniyor.
çok üzgünüm sözlük. genç kardeşimizin mekanı cennet olsun.

link

yıldık bıktık ne haldeyiz. bir şey yapmalı.

biz bu ülkeye bir günde küsmedik lafı aklıma geldi yine. ancak intiharı hiçbir çözüm olarak görmemek lazım. sevmediğim birinin çok kullandığı sevdiğim bir söz var "bir umuttur yaşamak".

bu ülkede bi genç olmanın ne kadar zor olduğunun kanıtıdır. gelecekten hiçbir umudu kalmamış, mutsuz bi nesil yarattınız eserinizle gurur duyun. başka ülkelerde yaşıtlarımız eğlenirken hobiler edinirken biz ilerde aç kalmayalım diye üç kuruşluk maaş verdiğiniz işlere girebilmek için eşşek gibi çalışıyoruz. bu umutsuzluğun, mutsuzluğun sebebi belli ama anlayana. allah rahmet eylesin..

ülkede bir tane mutlu insan yok. kalmadı. sonu nereye varır bunun bilinmez. hangimizin geleceĝe dair umudu var ki güzel kardeşim, değer mi canına kıymaya, deĝer mi evet ülke en berbat dönemini yaşıyor, ama 5 yıl sonra bunlar unutulacak , hayat normale dönecek dönebildiği kadarıyla. sen ise boşu boşuna pisi pisine öldüĝünle kalacaksın. elbette seni suçlamıyorum seni bu hale getiren toplumun , eğitim sisteminin, işsizliğinin, ekonominin, borsanın, siyasetin, ümitsizliğin ben de farkındayım. ama biraz daha dayanabilseydin keşke güzel kardeşim, bir de dünyanın en zor yaşında imişsin 21! inan bana 21 ' den sonra biraz kolaylaşacaktı hayat, daha az etkilenecektin artık hayattan. ama olmadı işte. geçen sene o kadar çok insan intihar etmek istedi ki bu dünyada, bu ülkede, sırf iğrenç bir hale geldi diye ülke, virüs, hayat... ama dayanmak lazım. ne yaşadığını bilemem. ama az çok anlıyorum bu yaştaki duygu durumlarından, ve 20 li yaş psikolojisinden. ama önemi de yok artık. umarım gittiğin yerde mutlu olursun, acın diner, bizi affet.
biz berbat bir ülkeyiz artık. takım elbisesini giyip milyarlarca dolar götüren, gençleriyle ve vatandaşıyla ilgilenmeyen b.ktan siyasetçilerin adına senden özür dilerim.

huzurla uyu.

...
bizim eskiden umutlarımız vardı
yıkılan duvarların gövdesine yaslandık
sonra yanılmak girdi araya

bize kir bize pas
bize tortusu kaldı
dostlar tükenip düştüler
yok olma korkusu kaldı

bizim eskiden gülüşlerimiz vardı
kırılan yüreklere öylesine dağıttık
sonra aglamak girdi araya

bizim eskiden öfkelerimiz vardı
tutuşan dağların seherine yar olduk
sonra vurulmak girdi araya

bize kan bize ter
bize gözyaşı kaldı
yıllar çiğneyip geçtiler
yaşama telaşı kaldı


yusuf hayaloğlu

umut kesmek bu topraklarin çocuklarına yakışmaz. ülke olarak neler gördük neler ama her gecenin bir sabahı var.

allah kimseyi böyle düşündürmesin abi .hayat iyisiyle kötüsüyle gelip geçiyor .zaten yaşayacağımız iki günlük dünya onu da akışına bırakalım.su akar yolunu bulur elbet

bu ülkeden alacaklıyız biz. gelecek, umut, hayal, beklenti, ekmek, iş, aş.
"çöktü üstümüze bir kara duman.
ışık belli değil, loş belli değil."

benim bu aşka inancım kalmadı.

'hızlı yaşa genç öl' felsefesi için çok mu geç?

sıklıkla kurduğum cümledir. sonra kendimi tokatlayıp çabalamaya devam ediyorum.

ölmek kestirmedir üstad. bu düzende, bu devirde, bunca köhneleşmiş zihinlere inat yaşayacaksın! yaşamanın, saf kötülüğe karşı yaşam savaşı vermenin hazzını bütün hücrelerinde hissedeceksin. o aptal alışılmışlıklarıyla dalga geçeceksin cahil insanların. sen olacaksın yeniliğin, ilerlemenin adı ve yahut mahlası. sen olacaksın yeni kuşakların, güzel günlerin müjdecisi. ve ne zaman bir hüzün kaplasa içini dinleyeceksin: