aşk acısını atlatmak için park yeri aramak

yarım saat park yeri arayınca ne aşk acısı kalır ne başka bir şey.

başarılı bir yöntem gibi duruyor. aşk acısı da çekmiyorum ama deneyeceğim, varoluşsal sancıyı da atar belki.

bir de bulamassan,
doğru yeşilköy balıkçı kulubesine

allah beni bildiği gibi yapsın daha da aşk acım var dersem.

park yeri ararken scarleti gözüm görmez.

mükemmel bi fikir. birde arkadan vurduruyormuşsun. arabanın lan arabanın.

hiçbir zaman park ettiği yeri tek seferde bulamayan ben gibiler için çok riskli bir yöntem. aşk acısı üstüne bir de kaybolan aracın yası eklenir.

aha ulan ya ask acisini atlatmak icin park yeri aramadim da ask acisinda arabayi otoparkta unutup eve dolmusla donmuslugum var. şöyle ki gecenlerde bir hayli asik bir halde ve sevdicegin s.kinde olmadigim bir zaman diliminde kendisine ulasamiyorum falan kafam orada araci yeralti otparkina biraktim. bir kac isim vardi hallettim. sonra bir arkadasa denk geldim. sohbet muhannet falan eve donmem lazim. kafa o kadar dalgin ki atladim dolmusa eve gitmek icin. neyse duraga geldim indim elimi cebime attim bir de ne goreyim araba anahtari hassittirr diyerekten tekrar dolmusa binip araci almaya gittim.
velhasilkelam askin allah belasini versin.

o park edilecek durak kimine bir soluk, kimine bir ufuk uzaklığında. gönül bu, en sıcak, en durgun limanı arar ömrünce. ama kader, kalemi yazmaya tenezzül ettiyse ne alâ. yoksa divane olur, seyyah olur bu gönül, o durağı bir mezar taşı ve 1 karış toprakta bulur...

bunu söyleyen ya alsancak'ta yaşıyordur ya da karşıyaka'da. (özellikle alaybey tarafı)
arkadaşa gittik.
arabayı park edip evine 15 dk yürüdük.
hikaye bu kadar.

yolda boş park yeri görsem ihtiyacım olmasa bile giresim geliyor. aşk acısı vız gelir tırıs gider!!