asker daha fazla elliott smith dinlemek istemiyor

utku yıldırım'ın ilk öykü kitabı. yani ben adamı tanımam etmem -sanırım kendisi öğretmenlik yapıyor- kitabı sadece ismini beğendiğim için ve eee öykü kitabı sonuçta, öyküler var, ne kadar kötü olabilir ki diye düşünerek almıştım, bana kalırsa olabileceği kötünün sınırlarını zorlamış.. ilk birkaç öyküyü neyse ya tamam bakalım belki ileride daha iyi şeyler vardır diyerek okuduk geçtik de bi noktada kardeşim al sen şu elli lirayı bi daha kitap bastırma diyecek hâle geldik ve yarım bıraktım sonuç olarak. neden basmışlar hakikaten anlamadım vanity press işi midir nedir.
edit: söylemeyi unuttum tanıtımda bilinç akışını benzersiz biçimde kullanıyor filan yazıyor yazar için ben günlüğümde bilinç akışını daha etkili kullanmışımdır öyle izah ediyim..

başlığı gördüm, damladım. vurman guzuma diye kendimi utku'nun önüne siper edeceğim kitaptır.

ilk çıktığında bir heves alıp okudum kitabı. zira senelerce kitaplar hakkında yazdığı blog yazılarını takip etmiş, ay senin kitabını ne zaman okuyacağız diye sıkıştırmıştım kendisini. çok iyi bir okurdur. çok iyi bir okur olmak çok iyi bir yazar olmayı beraberinde getirmese de kalemi de kuvvetlidir. çeşitli dergilerde ve can'ın çıkardığı öykü gazetesi'nde de yayınlanan öyküleri olduğunu biliyorum. bu kitap dışında iki kitabı daha çıktı, son kitabını ithaki bastı.

asker daha fazla elliot smith dinlemek istemiyor, hayli kişisel de bir kitap. yaşadıklarından çok fazla ilham alıyor. tabii kimi öyküleri takip etmek zor.

bir yandan da genç yazarların en büyük talihsizliği, watpedd kitabı yazmamaları gibi geliyor bana. dişe dokunur bir şey yazayım diyen, okura rüştünü ispat edene dek yerden yere çarpılıyor. eh, ben de zor beğenen okurlardan olduğumdan anlayabiliyorum tabii bunu.

bu bahaneyle aklıma düşmüşken bari kusursuz bir mesafe'yi öne çekeyim.

bir utku yıldırım kitabıdır.

benden önce tanım yazan sissy hankshaw'a belli oranda katılıyorum ama bu yazar arkadaşımızın en azından bu kitabı özelinde kendini önüne siper ederse o bendi çiğner aşarız, hiçbir çılgın da bize zincir vuracakmış şaşarız da o esnada.

utku yıldırım'ın iyi bir okur olduğuna eminim, ve yine eminim ki iyi bir müzik dinleyicisi ama maalesef, yine bu kitap özelinde söylüyorum, iyi bir öykü yazarı değil.

ben de artık elliott smith dinlemek istemiyorum. daha eğlenceli şeylere vermek istiyorum kulağımı, mesela elvis presley'den all shook up olabilir. eşsiz ve benzersiz bir şekilde bilinç akışı kullanıyorum bu tanımda, yazar da öyle yapmış ne de olsa.

çok kötü bir kitaptır diyemem ama bana hiç hitap etmedi. yazarın kurgu dünyası ile iç dünyası bir araya gelmiş ama ben bir okur olarak yazarın bu iki dünyasını da tanımayan bir dünya dışı varlığım.

yazarın bir kitabını daha okuyacağım yine de. bu kadar acımasız olmaya da gerek yok.