aklını dinlemek vs kalbini dinlemek

aklım beni hiç yanıltmadı, yarı yoldadır bırakmadı, her zaman haklıydı. kalbime ise bir kez şans verdim batırdı ortalığı. özür dilerim aklım, bir daha senden saparsam hak ediyorumdur. aklımdan özürdilemekte akıl işi değil, işte kalbimi dinleyince ayarlar bozuldu tabii.

kalbini dinlemeyerek, sadece bir kez şans vererek, onun dilini unuttuğu için boka batmış yazarı gördüğümüz başlık. üffff etmişler. halbuki kalbiyle yolunu bulabilecek şekilde eğitseydi kendini, üffff olmazdı. çünkü güçlü bir iç yaşam enerjisi her zaman için kendi kendisine yeterlidir ve o kalptedir.

bir kere kabini dinleyen sonrasında sadece akıl ile hareket eder..

inanmıyorsanız deneyin.. panda da aynısını demiş hem.

her zaman kalbimi dinleyen biri olarak kalbimin beni çok fazla kandırdığına şahit oldum, fakat bu durumdan kopamıyorum.
kalbimin beni manipüle ettiğini bile düşünüyorum hatta bu kandırmalarıyla, kopamıyor olmamı da bu manipüleye bağlıyorum *.
aklımı dinlemek konusu hakkında da bir şeyler söylemek isterdim fakat o konuya o kadar uzağım ki bu konuda bahsedebileceğim tek şey akılcı, mantıklı bir insan olmaya çalışmanın bile bana çok zor gelmesi. zor gelmesini de geçtim, yanlış geliyor.
yine de her zaman kalbini dinlemektense aklını dinleyen biri olmayı istemişimdir.

yönetimi kalbimin elinden alıp başa ben geçebilirsem akıl yolundan ilerlemeyi düşünüyorum. bunun için kalpsiz kalbimle büyük bir savaş vermem gerekiyor.

kimse bunları ayrı ayrı kullanabildiğini sanmasın. farkında yada değil birlikte dinler insan ikisini de. ancak sonradan anlar, hangisini çok hangisini az dinlediğini.. ya da kimilerinde birinden biri daha azdır ötekinden, o farketmez kararlarında, ama başkaları farkeder bunu..
kendinizi zorlasanız da değişmez yani.. o hep öyle işleyecek.. zorlayıp değiştirmeye çalıştığınızda da mutlu kılmayacak sizi.. o hep öyle işleyecek ve siz her seferinde biraz daha tanıyacaksınız kendinizi..

aklı olan aklını dinler, aklı olmayan bizim gibi kalbini dinler ve iflah olmaz çünkü akıl yoktur yine kalbini dinler.

bu, bir sarmaldır.
karı yok, akıl yok. normal.

kalbinizi dinleyin. başka seçenek yok. akıl aklınızı karıştırır.

duygusal zekayı dinlemek çoğunlukla hüsrana sebebiyet verir.
etik unsurlar biçiminde mantığını dinleyeceksin.

duygusal bı insan olarak asla aklımı dinleyemiyorum. hâlbuki görüyorum. aklım bana diyo ki "yok olmaz" ama kalbim hep burnunun dikine.. aklıyla hareket edebilen insanlara hayranım. en büyük keşkelerimden biridir.

akil. evet.

sadece dinlenmek istiyorum. ikisi de susabilir mi lütfen

aklınız sizi uzun vadede, kalbiniz ise kısa vadede mutlu eder. bu yadsınamaz bir gerçek maalesef. umarım hayatının hiçbir döneminde ikisi arasındaki o kaotik savaşı vermezsin dostum...

c- burnunun dikine dikmek

aklım bile kalbini dinle diyor.

dinlemekten yoruldum. o yüzden dinlenmek.

aklını dinleyen kalbini kaybeder.
nihayetinde sen aklındakini kazanırsın ama, kalbindekini kaybetmişsindir.

aklını dinleyen kalbini kaybeder denmiş ama kalbini dinleyen de aklını kaybedebilir.

dolayısıyla kalbin de aklında hükmü kalmaz.
ikisini bir noktada buluşturmak lazım gelir.

kalbim taktuktaktuktaktuk diyor başka bir şey demiyor. ama beynim, ohoooo ho. neler neler.
aklımı dinleyeyeceğim tabi.

ikisini de elinin tersiyle ve zarif bir hareketle bir kenara itip burnumuzun dikine elif gibi dimdik yürümek.

kalbim diyor ki yeni kitap al. aklım diyor ki hayır senin yeterince kitabın var.

bir de cüzdanımı dinliyorum, gözlerim kapalı.
çın, çın, çın