1.
ara ara düzenli olarak girdiğim ruh hali.
garip bir histir. askerden geleli tam 4 sene oldu. normalde askerlik süresince her gün o karakola, o iğrenç koğuşa, oradaki iğrenç komutanlara ana avrat kayarsın, biran önce o günlerin bitmesi için de can atarsın falan... ama askerlikten gelişinizden belli bir süre geçtikten sonra bu kapıldığınız özlem hissi, askerlik süresince girilen bu nefret dolu hislerden çok daha etkili zannımca.
sadece asker arkadaşlarınızı değil, enteresan bir şekilde askerliğin kendisini de özlüyorsunuz. askerlik çok başka bir şey, eşi benzeri olmayan bir şey dediklerinde pek ciddiye almamıştım. hatta askerlik bittikten sonra, "askerliği bile özleyeceksin" dediklerinde hepten inanmamıştım. ama insan yaşayınca farkına varıyormuş bu durumun. beraber askerlik yaptığım insanların birçoğuyla instagram'dan halâ iletişim halindeyiz, ancak bazılarından da hiçbir şekilde haber alamıyorum. neredeler la acaba? ha bu arada, siz bu adamları askerlikte geçirdiğiniz zamanlar vesilesiyle özlüyorsunuz. dolayısıyla instagram'dan iletişimde kalmak falan da kurtarmıyor.
evet askerlik bu devirde, stratejik olarak özellikle er yapanlar için değmez. ama yine de ne olursa olsun eşi benzeri yok işte. her sabahın 6'sında kalkışımda hunharca sövüyordum, bu boktan günlerin biran önce bitmesi için de dua ediyordum. buna rağmen asla askerlik yapmaktan pişman değilim. ısrarla gitmek istemiyorsanız, bence gidip gitmemek konusunda bir daha düşünün derim.
günaydın
garip bir histir. askerden geleli tam 4 sene oldu. normalde askerlik süresince her gün o karakola, o iğrenç koğuşa, oradaki iğrenç komutanlara ana avrat kayarsın, biran önce o günlerin bitmesi için de can atarsın falan... ama askerlikten gelişinizden belli bir süre geçtikten sonra bu kapıldığınız özlem hissi, askerlik süresince girilen bu nefret dolu hislerden çok daha etkili zannımca.
sadece asker arkadaşlarınızı değil, enteresan bir şekilde askerliğin kendisini de özlüyorsunuz. askerlik çok başka bir şey, eşi benzeri olmayan bir şey dediklerinde pek ciddiye almamıştım. hatta askerlik bittikten sonra, "askerliği bile özleyeceksin" dediklerinde hepten inanmamıştım. ama insan yaşayınca farkına varıyormuş bu durumun. beraber askerlik yaptığım insanların birçoğuyla instagram'dan halâ iletişim halindeyiz, ancak bazılarından da hiçbir şekilde haber alamıyorum. neredeler la acaba? ha bu arada, siz bu adamları askerlikte geçirdiğiniz zamanlar vesilesiyle özlüyorsunuz. dolayısıyla instagram'dan iletişimde kalmak falan da kurtarmıyor.
evet askerlik bu devirde, stratejik olarak özellikle er yapanlar için değmez. ama yine de ne olursa olsun eşi benzeri yok işte. her sabahın 6'sında kalkışımda hunharca sövüyordum, bu boktan günlerin biran önce bitmesi için de dua ediyordum. buna rağmen asla askerlik yapmaktan pişman değilim. ısrarla gitmek istemiyorsanız, bence gidip gitmemek konusunda bir daha düşünün derim.
günaydın
devamını gör...