atatürk ile rakı sofrasına oturmak

bu hayata dair imkansız bir hayal...

belki başka bir evrende, başka bir zaman diliminde yine aynı kişi olarak dünyaya gelirsem o zaman yapacağım.

buyurunuz denilen bir kadeh rakı, ayip olmasın diye, sündürerek içilirdi. ikinci kadeh istenmezdi. maksat içmek değil, ata'nın sofrasında olmanın mükemmelliğine nail olmaktı.

susulur. sohbet dinlenir. musıki dikkatle takip edilirdi. umur dışı olurdu rakılar, masadaki ikramlar, onlardan bize ne, atatürk var karşında, bak bak, dinle dinle sarhoş ol.

az sonra rakı adapcıları damlar....

nutkumun tutulacağı sofraya oturmaktır.

hayali bile güzel olan olay.

atatürkle normal masa da oturmaktan farkı olmayacak durum her şeyi romantize etmeye gerek yok zaten günlük çok içki içen birisi o yüzden rakı masasında da sohbeti çok değişmez.

cennet öyle bir yer değilse ne? diye sormak gerekir.

"eee paşam yarın hangi tarikat seyhini asıyoruz *" seklinde muhabbet cevirmeyi isterdim.

saygıdan sigara bile yakamam o masada be.