atın kuyruğuna teneke bağlamak

çocukluğumda tanık olduğum bir işkence yöntemidir.

kırsalda insanlar atlarını yazın tarlada çayırda çalıştırır, güz geldiğinde masrafsız ve zahmetsiz bir şekilde kendi kendine beslenmesi için serbest bırakılırdı.

merada, çayırda, dağlarda otlayan bu atlar, aç kaldıklarında geceleri köylülerin bahçelerine hayvanlarını beslemek için yığdıkları ot yığınlarını yerlerdi.

bu durumdan hoşlanmayan köylüler, başka köylere ait bu atları toplanıp yakalarlardı. birkaç kişi atı baş bölgesinden tutar diğer birkaç kişi de eski soba kırığı gibi tenekeleri atların kuyruğuna bağlardı. bütün bu işlemler köylülerin neşesi ve esprili konuşmalarına eşlik eden gülüşmelerle tamamlanırdı. koşturulmaktan ve korkudan burnundan soluyan at yine endişeli gözlerle etrafını izlerdi. köylüler ise birazdan başlayacak olan "şenliği" izlemek için sabırsızlanırlardı.

teneke kuyruğa sağlam bir iple, kopmayacak ya da çözülmeyecek şekilde bağlandıktan sonra atın sağrısına vurulur ve teneke serbest bırakılırdı.

ilk adımdan sonra atın arka bacaklarına çarpan teneke atı korkudan çılgına çevirir ve bu korkuyla tenekenin arka bacaklarına her çarpışında daha da hızlanır ve korkusu artardı.

hasat edilmiş ve güz güneşiyle kavrulmuş olan arpa ve buğday tarlalarında büyük bir toz bulutu bırakarak koşmaya devam eden at bazen bir araca çarparak ölürdü. hiçbir şeye çarpmayan at ise koşmaya devam ederdi. koşmaya devam eden atta yorulma esnasında salgılanan laktik asit tehlikeli boyutlara çıkar ve bir süre sonra at çatlayarak ölürdü.

atın ölümüyle sonuçlanan bu işkence yöntemini hiç unutmadım. atın yaşadığı bu korku ve dehşetin aynısını bunu yapanlar da yaşayacak mı acaba...