avrupa'da olup türkiye'de olmayan şeyler

(bkz: eğitim sistemi)

tek kelime ile özetlemek gerekirse (bkz: rasyonalite).

herkes tutturmuş bir yerden gidiyor bodoslama. nedensellik filan tam bir düş bu memlekette, bir hülya... en seküler, eğitimli kesimde bile hiç yadsınamayacak irrasyonel durumlar kemikleşmiş vaziyette.

aslında hayata karşı o kadar basit, çözümü kolay sorunlarla baş etmek zorunda bırakıyoruz ki kendimizi, yaşamaya vakit bulamıyor insanımız.

her an hayatta kalmak için mücadele veren, bu yüzden en zor durumlarda bile hayatta kalan ancak “yaşamayı” bilmeyen bir toplum.

kaliteli futbol.

kişisel alana saygı

akıl, medeniyet, huzur.

paranın satın alamadığı şeylerdir.
adalet duygusu, insan hak ve özgürlükleri, toplumsal refah vb kavramlar yani demek istediğim.

istanbul'da yaşayıp iyi para kazanan bir adamın keyfi avrupa'da yaşayacağı hayat ile kıyaslanamaz.
hizmet sektörünün ileri ucunun çıktığı seviye türkiye'de çok daha fazla.

fakat konu paranın satın alamadığı şeylere gelince yere batsın hizmeti, parası diyorsunuz.
toplumun asgari düzey refahının yüksek olduğu yerlerde bir ay geçirin, ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız.

yabani arıların şiddetli rüzgar ya da yağış alan zamanlarda siginabilmesi için ağaçlara, kar amacı gütmeden, "yaban hayatı koruma" çabası ile kovan koyulması.

başka bir şey yazmaya gerek duymuyorum.

ne ararsan yok.

skimsonik dertler... özellikle kuzeye çıkıldıkça çok garip dertlerle karşılaşıyor insan. başbakan şişme yelek giymeden denizde kano sürmüş. ülke yıkılıyor, nasıl olur böyle bir şey omen danrem diye.
bizim böyle dertlerimiz yok. bizimkiler hep hayatta kalmacasına dertler, göçmen sorunu, fakirlik, terör, ağır vergiler, artan şiddet vs.

saygı
listenin en üstüne onu yazarım.
mesela sırada kimse sizin önünüze geçmeye çalışmaz.
market sırasındasınız diyelim, arkanızdaki kişi dibinizde durmaz. kişisel alana saygı kavramını "hiç" duymamış milyonlarca salak var ülkemizde.