ayrıldıktan sonra alınan tüm hediyeleri geri göndermek

ben de bu durumu çok saçma ve çocukça buluyorum. sonuçta o hediyeleri güzel ve mutlu anılarımızda almamış mıydık? yaşadıklarımızdan o hediyeler sorumlu değildi ki, bizi bu hale düşüren yine biz'dik. bu hediyelerin ilerde anımsanacak tatlı bir hatıra olarak kalmasında bir sakınca göremiyorum. ama maalesef bazı insanlar bize bunu bile hak görmüyorlar. evet, saçma ve çocukça bulmama rağmen bunu ben de yaptım, daha doğrusu yapmak zorunda kaldım.

ayrılıktan iki gün sonra evime gelen kargoyla şok oldum. hatta şok olmak az kalır anlatılamaz derecede sinir oldum. daha sadece iki gün olmuştu iki. neyin ne olduğunu tam olarak anlayamamış, idrak edememişken bu ne hız. ben ne yaşamış olursak olalım onun aldığı veya verdiği en ufak şeye bakıp, tebessüm edip, hayatımda anı olarak saklayabilirdim. ama bunu yapma hakkı bile tanınmadı bana, bunu yapmayı bile hak etmiyormuşum sanırım. mesela hiçbir zaman yanımdan ayırmadığım bir hediyesi vardı, kendimce o hediyenin şansım olduğunu düşünürdüm, onu alan kişiyi de sürekli yanımda hissetmek istediğim için her zaman her yere giderken taktığım bir hediyeydi. yani bunu benim elimden neden aldı mesela? yıllarca hiç görüşmeyip karşılaşmasaydık bile, o hediye benimle kalsaydı ve ben yaşadığımız güzel anıların hatrına tebessüm edebilseydim. bunu yapmak çok mu zordu? zormuş.. ben biraz eski kafalıyım sanırım, şimdilerde böyle düşüncelerin hiçbir değeri yok kimse birbirini yıllar sonrasında da hatırlamak istemiyor.

neyse, sonuç olarak evime iki gün sonra gelen kargoyla yıkılmışken, aradan biraz zaman geçtikten sonra ben de çocukça bulduğum bu acınası hareketin aynısını yaptım. onun yaptığı bu hareket altında ezilmek istemedim ve onun da bana aldığı tüm hediyeleri geri gönderdim. ama bence kesinlikle yapılmaması gereken bir davranış, bir şeyler bitse bile kötü anılar yaşadığınızda iyi anılar yok olmuyor. o zamanlarda yaşadığımız duyguları yok etmek veya yok saymakla en çok kendimize bencillik ve saygısızlık etmiş oluruz.

başlık sahibine kesinlikle katıldığım basliktir ferhat göçer in dediği gibi "unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir" anıların kıymetini bilmek
gerek. ancak ve ancak maddi değeri olan bir hediyeyi tutamam .

12-13 yaşında abimle kavga etmiştik bütün bana aldığı kitapları götürüp kapısının önüne koymuştum tabi iki gün sonra alıp tekrar dizmek zorunda kaldım böyle bi mallık işte..

bu bana yapılsa acımadan hediyeleri sevgili adaylarına dağıtırdım. ama üzücü böyle bir insanla o kadar zaman geçirmek bir şeyler paylaşmış olmak falan. saygım kalmaz ne yazık ki karşı tarafa karşı.