ayrılırken alınan hediyeleri geri istemek

bu işin doğrusu budur. "ver lan ayakkabımı" diye ayağından söktüm ben en son. mis gibi sattım letgo'da. ilişki sürse, ayakkabı onun köpeğiydi. beni, aşkımı ve ayakkabımı istemedi. kendi kaybetti denir böylesine. saat olunca vermiyorlar da, son anda valizin dibinde yakalıyorum. o gratisten aldığımız şekilli şampuanı bile vermem. ilişki yerinde yaşanır diye bir prensibim var. insan olana şampuan da neymiş, saç kremi, bakım losyonu bile alırım. vefasızlara yaşatmam peeling etkisini. gitsin kendi parasıyla peeling etkisi yaşasın. canım çıkıyor ya sabahlara kadar. dona kadar alırım, hiç utanmam.

sadece hediyeleri geri istiyorsa yatıp kalkıp şükretmeli. bazıları ödediği dolmuş parasını bile hesap edip geri istiyor. baştan vermeseydin kardeşim.

bir hırt ile birlikte olduğunuzu gösterir.

ayrıldım zaten diye üç-beş kuruşun peşine düşen adam/kadınla zaten hayat geçmezmiş, doğru kararı vermişsiniz.

#3411014 *gözümün önünde çingene kavgası yaşattın teşekkür ederim.

tanıma gelecek olursak, ziynet eşyası gibi maddi değeri olan şeyler geri verilir. eğer istiyorsa kalanları da verin. mümkünse hediyeleşirken mütekabiliyet esaslarını göz ardı etmeyin karşılıklı hediyeleşin ki işin tadı kaçmasın.

sevgiliyken kolay olan bir şey. evlilik sonrası çekişmeli boşanmanın ortasında daha da acayip oluyor bu. hediyeler de neymiş diyorsun. ilginç bir süreç tabi. evde 3 farklı kahve makinesi var mesela nasıl %50-50 ayıracağız bunu?

ben ondan geri vermesini istemedim ama onun bana aldığı hediyeyi geri verdim. "ben senin için o kadar yol geldim" diyen biri verdiği hediyenin lafını da yapardı diye düşündüm. o kadar yol dediği de otobüsle maximum 15 dakika. *

helali hoş olsun.
beni unutsun, tapsın materyallere.
beni unutsun bana kafi.

sevgilime kızgındım ama bu başlık sonrası adamın kanatları bile olabilir diye düşünüyorum. teşekkürler normal sözlük, teşekkürler ayı ay pardon dayıları...

tanım: cimri insan işidir.

kreş grubundaki çocukların sevgili olmaması gerektiğini gösterir. çünkü onlar büyümediler daha oyun oynamak isterler.

hediye vermem ki zaten. anca olsa olsa gazoz alirim. evet.

bebeklik fotoğrafı ve sevgililer gününde aldığı kolyesi ve bir de anlamını yitiren bir mektup...isteseydi gönderirdim.

sabata (yazar) ile çaylak kaneka’dan beklediğim performans.

(bkz: al mektuplarını ver mektuplarımı)