babasının kızı

beni ve babamı görseniz gram benzetemezsiniz ama olsun ben de ruhen babamım işte. tam babasının kızıyım.

babasının kızı olmak, iyi& kötü tüm huylarını ondan almak demektir. annelerin kızınca babası kılıklı demesine yol açar.

kız çocuğun babasına benzemesidir. bizim evde küçük kızımdır. huyu suyu tipi herşeyi babası. kulakları bile aynı. ikisine de aynı renk aynı tarz giydirince sanki babası, kendi küçüklüğü ile yürüyor gibi oluyor. ablası evde çikolata var mı diye sormuştu, küçük kızım reçel var onu ye dedi. ablası benim canım tatlı birşeyler almak istiyor diyor, küçük kızım reçel de tatlı işte diyor* seviyorum bu durumu. iyi ki benziyor.

aynı zamanda annesinin de kızı olan kişi. *

görünüşten ziyade huyu suyu babaya çekmiş tıpkısının aynısı kızdır. annelerin hoşuna gitmeyen durumlarda daha çok dile gelir. huy olarak görünüş olarak babama çok benzemesem de toprağa verilen yedi çocuktan sonra olunca babamın gözünde hep ön planda olandım .annem izin vermese de istediklerime babam hep benden taraf olurdu. kardeşlerimle hep farklıydık o yüzden dillerin de hep bu kelime olurdu onlarında çevremin de ; ''babasının kızı yaa''*.
şimdi düşünüyorum da ne değerli bir şeymiş babasının kızı olmak .*

kadınların hayatları boyunca hep babaları gibi bir erkek aramalarının temel dayanak noktası olabilir.

lakin kadına , en azından tür olarak bir kimlik bunalımı yaşatabilecek bir olgudur. kadın bence anasının kızı olmalı, erkek babasının oğlu olmalı. ama genelde anasının oğlu ve babasının kızı şeklindeki yetiştirme biçimleri toplumda yaygın olduğu için erkekleşmeye çalışan kadınlar ve kadınımsı erkek tipleri ortaya çıkmaya başladı.

meriç erkeklerin çoğalması , dominant olmaya çalışan kadın tiplemelerinin artması yüzünden hem erkek kadın ilişki biçimleri tuhaflaştı , hem de toplumun biricik temel taşı olan ailenin ayarı bozuldu.

görünüş olarak annem, huy olarak daha çok babam olan bana, annnemin sözüdür. annem daha çok ablamı sever. çünkü biz genelde anlaşamayız "babasının kızı işte ne olacak." der ya da "babasının kızı gitsin yapsın/alsın." böyle ayrımcılık oluşturduğu için sinirlensem de "annesinin kızı" olarak anılmaktan daha iyi hissettiriyor.
evdeki olaylara bakınca babama annemden daha çok sözüm geçiyor bazen ya da bazen önemsemesi daha çok. bu da annemde tatlı bir kıskançlığa neden oluyor. :) ben de "tek rakibim anneydi ve onu da eledim. nihahaa." diye ortamı daha çok kızıştırırdım ama olmaması gereken durumlarda babama ben de tepki gösterirdim. ki çoğu zaman aslında annemi savunurum ama kendi bunu anlamaz. babamda şoka girer tabi "sen ne biçim babasının kızısın ya, hemen karşı tarafa geçtin." gibi sözleri olur. "zaten senin kızınım diye öyle, haksızlığı yapan senken seni savunmam haksızlığı büyütür. ikiniz aranızda halledin." der ve kaçardım. (bizde genelde annem haklıdır, babam nadiren haklı. üzgünüm baba. -_-)babam haklı olunca tam avukatı kesilirim. haklı çıkmaya çalışan annem nakavt. böyle durumlarda şakacı ve güleç oluyoruz diye çok eğlenceli ama ciddi olunan zamanlarda oluyor. o zaman acı gerçekler sakinlikle söylenir ve kabulleniş olur vs. ama ne kadar değişiklik oluyor bilemem...

eşimden gelen geri bildirimler:
-ben yatarken ,sol ayak serçe parmağımı sağ ayak başparmağım ve yanındaki ile kıstırırım.(ne gördü, ne işitti, ne de öğretildi) aynı şekilde yatıyormuş...
-yalnızlığa bayılıyormuş.
-tartışırken sinirinden ağlıyormuş
-paso müzik dinliyormuş (rap map değil, rock)
-ota boka gülmüyormuş, çok zor beğeniyormuş
-fevri, aceleci, tez canlı
-bencillik had safhada (bu yok lan bende) *
-beşiktaş, sergen ve maradona manyağı
-parmakları kalem gibi ince ve düz
-çok hızlı düşünüp tepki veriyor
eşimin yorumu: genine sokayım kelender senin....
dip: bu büyük kızım, küçüğün benle alakası yok, tüpçüden sanırım o.

sözlük filozofu ve psikologu olmadığım için kızlar hakkında beylik laf etmeyi kendime yasaklıyorum..

lakin şu "babasının kızı" tabiri yok mu..
şirinelik abidesi olarak canlanıyorlar insanın gözlerinde.

annesinin oğlu olmanın bir kıymeti harbiyesi yokken, babasının kızı olmak ne tatlı bir duygunun ifadesidir...
şirineliktir bu. aşka düşürür en baba adamı.
nasıl kapılmasın bu yürek böyle bir rüzgara.
ah...

bir ayet uydurasım geliyor bazen.
tanrı söyletmiş gibi...
tanrı söyletmiş gibi...