babasıyla ilişkisi yeterli olan insan

böyle bir insan var mı acaba ya? fatura yemek vesaire dışında iletişim kurmuyorum son zamanlarda. fikrimizin uyuştuğu tek konu yok. tartışma kültürü olmayan bir adam.

beklentilere ve babadan babaya değişecek durum. bizim ilişkimiz yeterliden yana iyi denebilir. konuşacak bir şey varsa konuşulur çözülür sonra yine bakarsın işine
ne diye tartışacaksın ki babanla. üstüne düşen görevleri yerine getirince hiçbir sorun kalmaz bence*

normal bir bireydir. olması gerekende o zaten.

buna kuşak çatışması diyebiliriz. (bkz: kuşak çatışması)

yeterliyi yeterli yapan nedir ki?

gerginliği minimum seviyeye indirmek yeterlilik değildir.

hoş geldin beş gittin, babayla zıtlaşmamak, her istediğini yerine getirmek, minik otoritesine karşı gelmemek, yeterlilik değildir... evlat rolünü iyi oynamaktır sadece.

özgüveni yüksek insandır...

babanızla arkadaş gibi olun.
sizinle kanka olamayan babayı da çok ciddiye almayın, hemen sizinle kanka olabilecek kayınpeder yapın kendinize.
sonra öteki kudursun dursun ahahaha

muhterem validesi rahat insandır.

allah'a ne kadar şükretse, az olan insandır. imrenilesi insandır. biz yetinmeyi biliriz vesselam.

babanla birlikte aristokrat mı olacaksın, bilim projesi mi yapacaksın sanki ne olacak farklı fikirdeysen. gülüp eğlenin arada birbirinizi destekleyin tamam işte. babayı ezince, aşağılayınca, ondan yakınınca falan yaptığı iyilikleri, fedakarlıkları ne çabuk unutuyorsunuz. insanoğlu harbiden, bir anda ölse zırlayacak, pişman olacak bir sürü insan, babamı şöyle bıçaklarım, şöyle öldürürüm. hep medya bunlar, size bu ergence hareketleri cool gösterdiler yıllarca ondan. daha önce de söylemiştim bir yerlerde.

geçer not alır gibi hayatına devam eden insandır. üzerine kafa yormaz; kendi bir yanda, babası bir yanda yaşar giderler, tuhaf bir yakınlıktır. siz bir de yetersizliği görün, oranın dünyası daha samimi ve renklidir.

gıpta ettiğim insan tipidir.