babayla aynı odada otururken gelen huzursuzluk hissi

sınırlandırıcı olan her şeyde geçerli olan o baskı hissinin yarattığı huzursuzluktur.

yokluğu kadar büyük huzursuzluk değildir.

nur içinde yat.

babayla aynı odada oturmak benim için huzurun ta kendisidir.
çocukluğumuzdan beri yayılarak da oturuyorduk, yatıyorduk da yanında. hâlâ da istediğim gibi oturabilir istediğimi yapabilirim yanında. istediğim gibi konuşabilir tartışabilirim de her konu hakkında. hiçbir zaman kısıtlayıcı ve zorbalayan bir baba olmadı. bu yüzden yanında hep rahat ve huzurluyum. ama sinirlendiği zamanlarda bazen çekilmiyor o ayrı. o zamanlarda ‘ya tamam susar mısın’ deyince susuyor biraz daha söylenip.