babayla aynı takımı tutma saçmalığı

sırf bu yüzden beşiktaş'ı bıraktım. takım da tutmuyorum.
babam ile bir derdim yok. ama bu mevzu bana çok saçma geliyor.
derdimi sevmeye hazır sözlük yazarlarını başlığa katkıya bekliyorum.
ulan ne gereksiz adamım.

neden saçmalık olsun ki? kişisel bir tercih olduğu sürece bir problem yok bence. babam bize dayatmadı mesela illa fenerbahçeli olacaksınız diye. ben kendi isteğimle seçtim. annem galatasaraylı. abilerim trabzonsporluydu bir ara ve babam hiçbirimize karışmıyordu.

ne demek lan saçmalık?
babam da fenerbahçeliydi, ben de , oğlum da. fenerbahçelilik babadan evlada geçen bir aşktır, tutkudur.
ölmek var dönmek yok!
darağacında olsak bile son sözümüz fenerbahçe!

babam fenerbahçeli'ydi ama o dönem fanatikliği yoktu. maçları seyrederdi, fenerbahçe gol atınca sevinirdik. 83/84 yıllarında 5/6 yaşlarımdan fenerbahçe' yi hatırlıyorum, çünkü dayılarım da fenerbahçe'yi tutarlardı. ve acayip fanatiklerdi. bana babamdan çok onlar aşılamış oldular.

babayla aynı takımı tutmak olağandır. ayrı takımlar da tutulabilir, bu da garip değildir çünkü ülkemizde iki örnek de bolca bulunmakta. babanızla olan takımdaşlık veya tersi bir durum geride kaldı. artık mesele sizle çocuklarınız arasında cereyan edecek. tuttuğunuz takımı ısrardan kaçınarak sevdirmeye çalışın. ya da oluruna bırakıp kararını bekleyin. ve o karara saygı duymak için kendinizi peşinen ikna edin. çünkü baba ile çocuk ilişkisi taraftarlık ilişkisinden daha önemlidir.

valla babam tam tersi "sen galatasaraylı ol" demişti bana, kendisi fenerbahçeli olmasına rağmen. hatta beşiktaşlı bile olabilirmişim. tesadüfen (ve iyi ki) galatasaraylıyım. hikayesi şurada: #2980360

tesadüfen derken... daha yeni doğmuş bebeğe kendi tuttuğu takımın zıbınını giydirmek... ufacıkken ona tuttuğu takımın taraftarlığını empoze etmek... babam iyi ki öyle bir baba değilmiş. yani tesadüfen bir takımı tutmam, daha doğmadan bu bağlamda kaderimin belirlenmesine yeğdir.

benimki beşiktaşlıymış. ben kız çocuğuyum diye sallamamış, kuzenlerim de fenerli yapmışlardı beni. nedenini sordum aklım erince, "ben oğlumu beşiktaşlı yapacağım, senden bana ne" dedi açıkça. ben de oğlunu fenerli yapıp kendim beşiktaşlı oldum.

kadınlara hangi yaşta olurlarsa olsunlar kazık atmayın. o kazığı saplarız size, babamız bile olsanız gözünüzün yaşına bakmayız.

kızlar babasının, oğlanlar anasının takımını tutmaya eğilim gösterirler

babadan oğla en büyük mirastır göztepe.

babam, ben üniversiteyi kazanana kadar trabzona ayak basmışlığı yok*, kardeşleri ve babası fenerbahçeli ama kendi trabzonsporlu. dayım fenerbahçe, teyzem biri fener ama eşi galatasaray diğer teyzem galatasaray, ailede beşiktaşlı yok, ben ise fenerbahçeliyim, çünkü dayımı severim ve o fenerbahçeliydi birde dayımla aramda yaş farkı 17 den daha az olması lazım, kardeş gibi büyüdük biraz. onunla gitmişimdi maç izlemeye cafeye. babamla sadece evde seyrederdik, babamın hiç takım ya da başka konuda söyle olacaksın dediğini hatırlamam. galatasaraylı yapmaya çalışan akrabalar çok oldu ama işte aslan vs diye ama bana o yaşta bile kanarya daha güzel geliyordu halada öyle. renk olarak da sarı lacivert daha hoş. memnunum ben ama fanatik değilim, fakat para ilede hiç bir şekilde de değiştirmem.

gsyi aşılayıp gitmiştir. giderken takımını da bırakıp gitti adam. tutmuyor artık.
benim baki kaldı. bırakamıyorum. içimde minik bir fanatik yatıyor efenim tutamıyoruz onu.
bence böyle şeyler hayatın tadı tuzu be.
takımınız ne olursa olsun böyle şeyler eğlenceli işte..

babam ve hatta onun babası galatasaraylı olmasına rağmen ben fenerbahçe liyim. annem sağ olsun.yüz yıl önce doğdu şanlı efsaneee yüz yaşında mutlu ol fenerbahçeeee

neden saçmalık olsun?
baba omzunda gidilen dolmabahçe anılarım neden saçma mesela?
hayata dair hep şerefinle oyna, hakkınla kazan mantığını bana aşılamasının neresi yanlış?
sergen atıp şampiyonluk gelince, babasız büyümesi sebebi ile sevgisini belli edememe gibi saçma sapan bir travması olan insanla o yaşımda ilk defa belki dakikalarca sarılıp sevinçle bağırmam neden kötü?
çocukluğuma dair anılar biriktirdim, onlardan kısa özet.

yani bazen anlamıyorum sizi.
sizin mantığınıza uymayan her şey tu kaka zaten.
babanızı sevmiyor ve ona dair şeylerde yanlış arama çabanız benim problemim değil ki.

futbolu seven çocuk varsa evde, genellikle anneler çok sevmediği için, maçları babayla izlemesinin sonucunda ortaya çıkan durum.

bizimki trabzonspor'u tutuyordu, karadenizli olduğu için. bana hiç karışmadı. beni galatasaraylı yapan kişi teyzemdi. ablam da galatasaraylı ama o pek öyle izlemez, ilgilenmez. laftadır biraz onunki. kuzenlerim de galatasaraylı. ailenin yarısı galatasaraylı, diğer yarısı takım tutmuyor gibi bir durum var bizde. bir tek babam trabzonluydu işte...

maç günleri arardı bazen beni. ben sevdiğim için yarı galatasaraylı gibi davranır "naptı öyle galatasaray ya" falan diye sohbet açardı. baba kız olduğumuzu hissettiğim ender anlardandı.

galatasaray var olduğundan beridir galatasaraylıyız muhtemelen. babam, dedem, onun babası, onun babası... ben yıllardır içinde siyaset ve spor üstü konular olduğu için canım ülkemde futbolu oyun olarak çok sevsem de takip etmiyorum. *
bu durum böyle de olsa hiç bunun babadan gelen ya da gelmeyen boyutunu sorgulamamıştım. fakat şu an şahsi fikrim bunun çoğunlukla babadan miras kalması yönünde. elbette çok büyük oranda aksi durumlar var aile yapılarında ama ideal şartlarda baba ile aktivite yapmak, onunla bir şey paylaşmak, onun sana katabileceği bir değere sahip olmak çok önemli. dediğim gibi hiç sıkı bir takipçisi olmasam bile sırf denk geldiğimizde maç izlerken babamla aynı atmosferi yaşayabilmek için her iki senede bir galatasaray forması alır babamın yanındaki koltuğa kurulurum ve bundan çok mutluluk duyarım. futbol takımı burada sadece bir araçtır

takim tutmak zaten basli basina bir sacmalik.
herifler orada parayi goturuyor, derdini tasasini cebinde uc kurus olmayanlar cekiyor.
en komik gelende " nasil yendik, nasil sunu bunu yaptik" diyenler... lan pezevenk, sen mi cikip oynadinda biz yaptik diyorsun)))
acin kitap okuyun, kendinizi gelistirin sacma sapan seylerle vakit oldureceginize.

hatırlarım çocukken babama hangi takımı tutuyorsun dediğimde milli takım ya da ekmek spor gibi şeyler söylerdi. ulusal kanalda verilen şampiyonlar ligi, uefa kupası vb maçları izlerdi sadece. kendisi hiçbir zaman itiraf etmese de bence içten içe galatasaraylı ama diğer takımlara karşı da destekleyici ve saygılıdır.

ben nasıl beşiktaşlı olduğumu gerçekten hatırlamıyorum bu arada.

saçmalıktan ziyade güzel bir gelenek bence. mesela ben de burada anlatmıştım: #3410753 aileyi birleştiren tatlı bir olay. mesela 2006 yılındaki denizli-fb maçının 16 dakikalık uzatmasını hiç unutmam. biz sofradaydık. ne anlıyorsunuz şu maçtan diyen annem bile nefesini tutmuş herkes yemeği bırakmış radyodan maçı dinliyorduk. e tabi sene 2006. evimizin önünde semt pazarı vardı o zamanlar. pazarda bile hayat durmuştu. ve son düdükle birlikte yaşadığımız sevinç hayatımızın en güzel günlerinden biriydi. rahmetli babamla ve ailemle en güzel anılarımdan biri oldu.

ha benim çocuğum olur da başka takımı tutabilir mi? elbette tutabilir. sonuçta modern dünyada yaşıyoruz. herkes özgür. f*nerli bile olabilir isterse. tabi öyle bir durumda kendisini cami avlusuna bırakma hakkımı saklı tutuyorum gsgsgsgsgsgs

babalar özellikle erkek çocuklarına doğuştan aşılamaya başladığı için tuttuğu takım sevgisini sonrasında da çocukta da aynı ilgi gelişiyor. saçmalık denmesi biraz saçma gibi zaten.

kardeşimden ve minnoş yeğenimin arasında gelişen sürece tanık olduğum hali bu.

arabada son ses marş açıp beş yaşında ezberlemişti.
dili dönmediğinden o zaman yenarbahçe falan diyordu hangi takımı tuttuğunu sorunca. şapşik velet ya.

bir çeşit baba ile çocuk arasında kendiliğinden oluşan bağ aynı takım tutmak. no saçmalık.