bakışsız bir kedi kara

ece ayhan şaheseridir.

1931/ 2002 yılları arasında yaşayan ve silgiler silerken silinirler de sözünü etmiş olan türk şair ece ayhan imzalı eser; 1965 yılında yayınlanmıştır.

ece ayhan okumayı pek seviyorum ve bu kitap okuduğum kaçıncı kitabı bilmiyorum.

kitap oldukça kısaydı, kitap değil de sanki küçük bir deftere yazılanları okuyorum hissi veren bir sayfa sayısı vardı.

kitabın adında kedi sözcüğü geçiyor olsa da içeriğindeki şiir ve yazılarda kedi olgusunun fazlaca yer tuttuğunu düşünmüyorum.

belki de bakışsız bir kedi kara şairin bizzat kendisidir, bilinmez.

şiirler daha çok şiir formunda değil de karalama veya düzyazı şeklindeydi, belli ki şair kendisini kısıtlamıyor ve anlatmak istediğini belirli bir kalıba sokma gereği duymadan anlatmayı seviyor.

öyle olmasaydı bilindik şiir formunu korurdu diye düşünüyorum.

kendine sorduğu birkaç soruyu can alıcı buldum, eskiden büyülü biri olduğunu hatırladığını beyan ettiği dize etkileyiciydi.
kişinin eski haline duyduğu özlemin yıkıcılığını hatırlatır nitelikteydi.

onu sevmenin sözcükleri olmamıştır dizesi de iyiydi, birini sevdiğimiz ya da hoşlandığımız zaman ona karşı duyduğumuz hissi anlatacak kelime bulamayışımızı hatırlatan cinstendi.

saçlarını uzatmıştır, yalnızlığı sever dizesinde ise kendisini anlattığını düşündüm, çünkü onun bazı fotoğraflarında saçları uzun gibiydi.

bildiğim kadarıyla karısını da yitiriyor ve bu yüzden onun yalnız kaldığını düşünmek imkân dâhilinde gibi görünüyor.

gerçekten yaşıyor muyum acaba?
mevsimin ne olduğu pek bilinmiyor,
ve ben pek üşüyorum dizeleri de sorguladığı konu açısından etkileyiciydi.

birkaç dizeyi bırakarak burada bitiriyorum, umarım kitabın hak ettiği özeni gösterebilmişimdir.